Wystawa znajduje się w dwóch salach ekspozycyjnych i prezentuje światowej klasy naczynia przyprawowe, głównie solniczki. Obiekty pochodzą z najlepszych warsztatów złotniczych i wytwórni porcelany, obejmują przykłady sztuki złotniczej, ceramiki, szkła oraz innych materiałów takich jak kości, kamienie, masa perłowa.

Z liczącej niemal tysiąc obiektów kolekcji na wystawach zaprezentowanych jest 330. Solniczki pochodzą z różnych kontynentów i krajów, prezentując style od gotyku przez barok, klasycyzm, secesję po art deco. Kolekcja zaliczana jest do najcenniejszych na świecie.

Nazywana w przeszłości „Izbą Grodzką”, najbardziej reprezentacyjna komnata Zamku Żupnego, o sklepieniu żebrowym wspartym na jednym filarze. Powstała w 2 poł. XIV w., przekształcana w XVII w. i odbudowana po drugiej wojnie światowej. Kazimierz Wielki doceniając znaczenie Żup Krakowskich wprowadził zwyczaj corocznych wizyt w zamku. Na ścianach sali gotyckiej znajdują się wizerunki żupników, administratorów i urzędników związanych z przedsiębiorstwem solnym. Na jednym z nich przedstawiony został Sebastian Lubomirski,. W 1581 r. otrzymał on od króla Stefana Batorego urząd żupnika krakowskiego. Był właścicielem wsi Lenica i Siercza w okolicach Wieliczki, gdzie wybudował prywatne szyby solne. Jako administrator żup znany był z rabunkowej gospodarki w żupach, co doprowadziło do dewastacji złóż i urządzeń kopalnianych oraz wystąpień niezadowolonych górników.

Kolejny obraz prezentuje Jana Godfryda Borlacha, geometrę i reformatora żup krakowskich w latach 1718-1750. Jako administrator wprowadził wiele korzystnych zmian przydatnych w funkcjonowaniu kopalni.

Na pozostałych płótnach przedstawiono innych urzędników salinarnych: Stanisława Łętowskiego, Wojciecha Kluszewskiego oraz Józefa Russegera.

Ten ważący półtorej tony sejf, został zakupiony przez Żupę w roku 1910, aż do lat 70. służył do przechowywania dokumentów księgowych. Renomowany lwowski producent uwiecznił swą nazwę: „C. K. Uprzywilejowana pierwsza krajowa Fabryka Kas Ogniotrwałych W. Kosiba & W. Chudzikowski Lwów”.  To z pewnością najcięższy i największy obecnie eksponat w Zamku Żupnym, jeden z nielicznych zachowanych z jego oryginalnego wyposażenia.

Wystawa poświęca wiele uwagi produkcji soli. Można prześledzić jej rozwój od neolitu, aż po wieki średnie, podziwiając przy tym m.in. jedyny w Polsce puchar warzelniczy kultury łużyckiej z epoki brązu. Rejon wielicki zaliczany jest do najstarszych w Europie miejsc pozyskiwania soli.

Ekspozycja zabiera też w podróż w głąb starożytnego świata duchowości pokazując różne formy pochówków, np. bardzo realistyczną rekonstrukcję grobu szkieletowego kultury łużyckiej.