Historia wielickiej soli zaczęła się ok. 13,5 mln lat temu. U podnóża młodych wówczas gór Karpat rozciągało się morze mioceńskie. Ciepły i wietrzny klimat sprzyjał parowaniu wody, na dnie morza powstawały osady solne. W wyniku ruchów górotwórczych Karpat (wypiętrzania) warstwy solne zostały sfałdowane, częściowo porozrywane i przemieszczone. Dziś złoże soli kamiennej w Wieliczce charakteryzuje się budową dwudzielną. Na obszarze o wymiarach 10 km dł, 0,5 -1,5 km szer. i 327 m gł. (tj. do IX poziomu) współwystępują złoża: bryłowe (bryły soli o rozmiarach nawet kilkudziesięciu tysięcy m3 ) i pokładowe (w postaci warstw). Ta dwudzielność nie ma odpowiednika w żadnym ze znanych złóż solnych na świecie.