Na wystawie zobaczymy również skamieniałe szyszki i korale świadczące o specyfice minionego klimatu, a zatopione w krysztale halitu włókno trawy dowodzi możliwości istnienia łąk w pobliżu morza.


Historia wielickiej soli zaczęła się ponad 13 mln lat temu. U podnóża młodych wówczas gór Karpat rozciągało się morze mioceńskie. Ciepły i wietrzny klimat sprzyjał parowaniu wody, na dnie morza powstawały osady solne. W wyniku ruchów górotwórczych Karpat,  warstwy solne zostały sfałdowane, częściowo porozrywane i przemieszczone. Dziś złoże soli kamiennej w Wieliczce charakteryzuje się budową dwudzielną. Na obszarze o wymiarach 10 km współwystępują złoża: bryłowe i pokładowe, w postaci warstw. Ta dwudzielność nie ma odpowiednika w żadnym ze znanych złóż solnych na świecie.