dziś otwarte: 9.00-17.00
dziś otwarte : 9.00-17.00
Z wielkim smutkiem informujemy o śmierci w dniu 19 października 2021 r. prof. dr hab. Antoniego Jodłowskiego, emerytowanego, długoletniego dyrektora Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce, który kierował tą instytucją aż do grudnia 2015 r.
Prof. dr hab. Antoni Jodłowski był archeologiem, specjalistą w zakresie archeologii solnictwa i wczesnego średniowiecza. Urodził się 5 września 1941 r. w Kowalowej, pow. tarnowski. W 1964 r. ukończył studia wyższe na kierunku Archeologia Polski na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Na tej samej uczelni uzyskał kolejne stopnie naukowe: doktora nauk humanistycznych w 1971 r. i doktora habilitowanego w 1976 r. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1994 r. Od momentu ukończenia studiów aż do roku 2015 pracował w Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce, gdzie przeszedł wszystkie stopnie pracy naukowej i zawodowej, tj. w latach 1964–76 był kierownikiem działu archeologicznego, 1976–90 pełnił funkcję wicedyrektora ds. merytorycznych, natomiast od 1990 do 2015 r. pracował na stanowisku dyrektora tej instytucji.
Działał również aktywnie poza sferą działalności muzealnej – od 1978 r. był wykładowcą Podyplomowego Studium Muzeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1972 r. był członkiem Komisji Archeologicznej oddziału PAN w Krakowie, a od 1990 r. należał do Komitetu Historii Nauki i Techniki Pan w Warszawie. Następnie w 1995 r. został powołany przez Prezydenta RP w skład Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa na okres czterech lat. Uczestniczył także w radach naukowych kilku muzeów w Polsce. W 1987 r. został członkiem Międzynarodowej Komisji Historii Solnictwa (Commision Internationale d’Histoire du Sel), w której pełnił funkcję Wiceprezydenta.
Profesor został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1985 r.), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1984 r.) i złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016 r.) przyznanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Warto także wspomnieć, że Dyrektor Jodłowski był nagradzany za prace naukowe przez Ministra Nauki, Techniki i Szkolnictwa Wyższego (1982 r.) i Ministra Kultury i Sztuki (1989 r.).
Jego dorobek naukowy stanowią 42 przebadane stanowiska archeologiczne oraz 148 prac publikowanych w czasopismach polskich i zagranicznych, w tym ponad 106 samodzielnych publikacji, głównie z zakresu warzelnictwa i górnictwa solnego. Spośród ważniejszych opracowań warto wymienić: Eksploatacja soli na terenie Małopolski w Pradziejach i we wczesnym średniowieczu, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce”, t. IV, 1971; Technika produkcji soli na terenie Europy w pradziejach i we wczesnym średniowieczu, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce”, t. V, 1976; Die Salzgewinnung auf polnischem Boden im vorgeschtlicher Zeit Und im Frühen Mittelalter, 1977; Wieliczka. Zabytkowa kopalnia soli, Warszawa 1987; Żupa Solna w Wieliczce, Wieliczka 2000; Wieliczka, solne dziedzictwo kultury, Wieliczka 2009; Dzieje wielickiej żupy solnej, Wieliczka 2015. Ponad 75 pozycji to oryginalne prace twórcze, a pozostałe mają charakter publikacji źródłowych, polemicznych i sprawozdawczych. Obejmują one problematykę osadnictwa wczesnośredniowiecznego Małopolski i początków miast (Wieliczka, Bochnia, Dobczyce, Dębica, Tarnów, Ropczyce), początków eksploatacji soli na ziemiach polskich, zwłaszcza okolic Wieliczki i Bochni oraz zagadnienia związane z organizacją muzealnictwa technicznego (górniczego), a także wystawiennictwa. Profesor zorganizował ponadto siedem dużych wystaw, w tym trzy zagraniczne (Niemcy – Bochum, Austria – Wiedeń, Klagenfurt), prezentujących dorobek polskiego muzealnictwa w badaniach nad przeszłością przemysłu solnego i jego znaczenia w dziejach państwa polskiego. Prezentacja tych ekspozycji znacząco przyczyniła się do rozpropagowania w Europie zarówno polskiej archeologii górniczej, jak też polskiego muzealnictwa górniczego i wielickiej kopalni soli.
Jako współwykonawca pełnej inwentaryzacji zabytkowych kopalń w Wieliczce i Bochni, z równoczesnym przygotowaniem założeń konserwatorskich ochrony zabytkowej kopalni soli w Wieliczce, aktywnie działał przy sporządzeniu wniosku o wpisanie kopalni wielickiej na I Międzynarodową Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1978 r. Doprowadził do ukończenia odbudowy Zamku Żupnego w Wieliczce – największego architektonicznego zabytku w mieście – gdzie zlokalizowano siedzibę Muzeum Żup Krakowskich wraz z magazynami i wystawami, poszerzając znacząco istniejące ekspozycje muzealne. Uczestniczył także w działaniach związanych z wpisaniem Zamku Żupnego na Listę UNESCO w 2013 r.
Profesor Antoni Jodłowski pozostanie w naszej pamięci jako Człowiek pełen energii i pasji – zaangażowany w prowadzenie badań naukowych i zawsze aktywnie działający na rzecz rozwoju wielickiego Muzeum.
Cześć Jego pamięci!
Na tej samej uczelni uzyskał kolejne stopnie naukowe: doktora nauk humanistycznych w 1971 r. i doktora habilitowanego w 1976 r. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1994 r. Od momentu ukończenia studiów aż do roku 2015 pracował w Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce, gdzie przeszedł wszystkie stopnie pracy naukowej i zawodowej, tj. w latach 1964–76 był kierownikiem działu archeologicznego, 1976–90 pełnił funkcję wicedyrektora ds. merytorycznych, natomiast od 1990 do 2015 r. pracował na stanowisku dyrektora tej instytucji.
Działał również aktywnie poza sferą działalności muzealnej – od 1978 r. był wykładowcą Podyplomowego Studium Muzeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1972 r. był członkiem Komisji Archeologicznej oddziału PAN w Krakowie, a od 1990 r. należał do Komitetu Historii Nauki i Techniki Pan w Warszawie. Następnie w 1995 r. został powołany przez Prezydenta RP w skład Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa na okres czterech lat. Uczestniczył także w radach naukowych kilku muzeów w Polsce. W 1987 r. został członkiem Międzynarodowej Komisji Historii Solnictwa (Commision Internationale d’Histoire du Sel), w której pełnił funkcję Wiceprezydenta.
Profesor został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1985 r.), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1984 r.) i złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016 r.) przyznanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Warto także wspomnieć, że Dyrektor Jodłowski był nagradzany za prace naukowe przez Ministra Nauki, Techniki i Szkolnictwa Wyższego (1982 r.) i Ministra Kultury i Sztuki (1989 r.).
Jego dorobek naukowy stanowią 42 przebadane stanowiska archeologiczne oraz 148 prac publikowanych w czasopismach polskich i zagranicznych, w tym ponad 106 samodzielnych publikacji, głównie z zakresu warzelnictwa i górnictwa solnego. Spośród ważniejszych opracowań warto wymienić: Eksploatacja soli na terenie Małopolski w Pradziejach i we wczesnym średniowieczu, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce”, t. IV, 1971; Technika produkcji soli na terenie Europy w pradziejach i we wczesnym średniowieczu, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce”, t. V, 1976; Die Salzgewinnung auf polnischem Boden im vorgeschtlicher Zeit Und im Frühen Mittelalter, 1977; Wieliczka. Zabytkowa kopalnia soli, Warszawa 1987; Żupa Solna w Wieliczce, Wieliczka 2000; Wieliczka, solne dziedzictwo kultury, Wieliczka 2009; Dzieje wielickiej żupy solnej, Wieliczka 2015. Ponad 75 pozycji to oryginalne prace twórcze, a pozostałe mają charakter publikacji źródłowych, polemicznych i sprawozdawczych. Obejmują one problematykę osadnictwa wczesnośredniowiecznego Małopolski i początków miast (Wieliczka, Bochnia, Dobczyce, Dębica, Tarnów, Ropczyce), początków eksploatacji soli na ziemiach polskich, zwłaszcza okolic Wieliczki i Bochni oraz zagadnienia związane z organizacją muzealnictwa technicznego (górniczego), a także wystawiennictwa. Profesor zorganizował ponadto siedem dużych wystaw, w tym trzy zagraniczne (Niemcy – Bochum, Austria – Wiedeń, Klagenfurt), prezentujących dorobek polskiego muzealnictwa w badaniach nad przeszłością przemysłu solnego i jego znaczenia w dziejach państwa polskiego. Prezentacja tych ekspozycji znacząco przyczyniła się do rozpropagowania w Europie zarówno polskiej archeologii górniczej, jak też polskiego muzealnictwa górniczego i wielickiej kopalni soli.
Jako współwykonawca pełnej inwentaryzacji zabytkowych kopalń w Wieliczce i Bochni, z równoczesnym przygotowaniem założeń konserwatorskich ochrony zabytkowej kopalni soli w Wieliczce, aktywnie działał przy sporządzeniu wniosku o wpisanie kopalni wielickiej na I Międzynarodową Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1978 r. Doprowadził do ukończenia odbudowy Zamku Żupnego w Wieliczce – największego architektonicznego zabytku w mieście – gdzie zlokalizowano siedzibę Muzeum Żup Krakowskich wraz z magazynami i wystawami, poszerzając znacząco istniejące ekspozycje muzealne. Uczestniczył także w działaniach związanych z wpisaniem Zamku Żupnego na Listę UNESCO w 2013 r.
Profesor Antoni Jodłowski pozostanie w naszej pamięci jako Człowiek pełen energii i pasji – zaangażowany w prowadzenie badań naukowych i zawsze aktywnie działający na rzecz rozwoju wielickiego Muzeum.
Cześć Jego pamięci!
