dziś otwarte: 9.00-17.00
dziś otwarte : 9.00-17.00
DATA
30 września 2023
SOBOTA
30 września 1966 roku udostępniono Trasę Muzeum w kopalni soli. Była to wówczas jedna z najbardziej nowoczesnych ekspozycji górniczych w Europie. Jej powstanie i najwyższy poziom zawdzięczamy twórcy Muzeum i pierwszemu dyrektorowi Alfonsowi Długoszowi, absolwentowi berlińskiej Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego i Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie.
Muzeum zajmowało czternaście komór, których łączna powierzchnia wystawowa wynosiła aż 6656 m². Jej aranżacji dokonali wybitni plastycy i architekci: Andrzej Kurkiewicz, Zygmunt Michaliszyn i Witold Skulicz, ich prace osobiście nadzorował Długosz. Jak o projekcie pisały ówczesne gazety: ...nowoczesne muzeum powinno być inne. Powinno sterować jego wzrokiem (widza) i uwagą prowadzić go od obiektu do obiektu, powinno być muzeum żywym, czynnym, nie zaś "cmentarzem form". Jeśli mamy do dyspozycji technikę dźwięku, światła, filmu, przezroczy, do dlaczego jej nie wykorzystać? Dodatkowo nowoczesne elementy wystroju i ekspozycji, sala konferencyjna i kinowa oraz kawiarnia, czyniło Muzeum miejscem niezwykłym, wykraczającym daleko poza swoje czasy.
Zanim
jednak nastąpił rok 1966 był rok 1949, Dyrekcja wielickiej kopalni postanowiła zlikwidować wiele cennych wyrobisk w kopalni soli. Świadomy ich wartości Długosz wraz z towarzyszącym mu górnikiem Franciszkiem Krzeczkowskim - znawcą kopalnianych labiryntów, wyruszyli na ratunek bezcennych skarbów. Przemierzali razem dziesiątki kilometrów zapomnianych, ciemnych wyrobisk w poszukiwaniu wiekowych narzędzi, maszyn górniczych, kryształów i skamielin. Ze znalezionych cennych obiektów już w 1951 roku udało mu się zorganizować pierwszą wystawę w komorze Warszawa. Szybko jednak się okazało, że zabytków jest zbyt wiele, by eksponować je na tak małej przestrzeni.
Długosz pozyskał więc od władz kopalni 14 nowych wyrobisk, gdzie w latach 1958-1966 powstała duża ekspozycja muzealna, w której zmieścił wszystkie znalezione skarby. Udostępnienie nastąpiło w roku jubileuszu 1000. lecie Państwa Polskiego.
Dzięki niezwykłej determinacji i pasji, Długoszowi udało się stworzyć nie tylko największe podziemne Muzeum w Europie ale przede wszystkim uratować bezcenne, solne dziedzictwo, a zgromadzona przez niego kolekcja drewnianych machin wyciągowych stała się główną przyczyną wpisania kopalni soli na listę UNESCO w 1978 roku.
Współcześnie zwiedzanie Muzeum to wciąż możliwość obcowania z oryginalnymi, unikalnymi w skali świata zabytkami, misternie wykonanym Rogiem Bractwa Kopaczy z 1534 roku, ekskluzywną kolejką konną z XIX w., kolekcją maszyn i urządzeń górniczych, niezwykłymi mapami podziemi czy okazami soli. W liczącej 18 komór Trasie Muzeum znajduje się w sumie 15 wystaw stałych, kaplica pw. św Jana Pawła II, dwa niezwykłe rezerwaty górnicze Maria Teresa i Saurau o wyjątkowych walorach historycznych i widokowych oraz komory edukacyjna i konferencyjno-widowiskowa.
Zanim
jednak nastąpił rok 1966 był rok 1949, Dyrekcja wielickiej kopalni postanowiła zlikwidować wiele cennych wyrobisk w kopalni soli. Świadomy ich wartości Długosz wraz z towarzyszącym mu górnikiem Franciszkiem Krzeczkowskim - znawcą kopalnianych labiryntów, wyruszyli na ratunek bezcennych skarbów. Przemierzali razem dziesiątki kilometrów zapomnianych, ciemnych wyrobisk w poszukiwaniu wiekowych narzędzi, maszyn górniczych, kryształów i skamielin. Ze znalezionych cennych obiektów już w 1951 roku udało mu się zorganizować pierwszą wystawę w komorze Warszawa. Szybko jednak się okazało, że zabytków jest zbyt wiele, by eksponować je na tak małej przestrzeni. Długosz pozyskał więc od władz kopalni 14 nowych wyrobisk, gdzie w latach 1958-1966 powstała duża ekspozycja muzealna, w której zmieścił wszystkie znalezione skarby. Udostępnienie nastąpiło w roku jubileuszu 1000. lecie Państwa Polskiego.
Dzięki niezwykłej determinacji i pasji, Długoszowi udało się stworzyć nie tylko największe podziemne Muzeum w Europie ale przede wszystkim uratować bezcenne, solne dziedzictwo, a zgromadzona przez niego kolekcja drewnianych machin wyciągowych stała się główną przyczyną wpisania kopalni soli na listę UNESCO w 1978 roku.
Współcześnie zwiedzanie Muzeum to wciąż możliwość obcowania z oryginalnymi, unikalnymi w skali świata zabytkami, misternie wykonanym Rogiem Bractwa Kopaczy z 1534 roku, ekskluzywną kolejką konną z XIX w., kolekcją maszyn i urządzeń górniczych, niezwykłymi mapami podziemi czy okazami soli. W liczącej 18 komór Trasie Muzeum znajduje się w sumie 15 wystaw stałych, kaplica pw. św Jana Pawła II, dwa niezwykłe rezerwaty górnicze Maria Teresa i Saurau o wyjątkowych walorach historycznych i widokowych oraz komory edukacyjna i konferencyjno-widowiskowa.
