Solniczki – małe arcydzieła sztuki

Kolekcja solniczek ciągle się powiększa, przede wszystkim drogą zakupów choć nie brak w niej też darów. W ostatnim czasie zakupione zostały światowej klasy srebrne, złocone solniczki wykonane przez mistrza Hansa Arnolda w Augsburgu w XVI w. Przedmioty znajdowały się w jednej z najlepszych kolekcji złotnictwa należącej do barona Meyera de Rothschilda.

Solniczki to dziś przedmioty powszechne i dostępne. Zupełnie inaczej było jednak w średniowieczu. W tamtym czasie zarówno sól jak i służąca do jej podawania solniczka, były niezwykle cenne, stąd też pojawiały się tylko na królewskich i książęcych dworach. Chwalono się nimi prezentując je pośród innych cennych przedmiotów. Miejsce solniczki na stole określał ceremoniał dworski nakazując jej umieszczenie przed najważniejszym uczestnikiem spotkania dla podkreślenia jego statusu.

W wieku XVII i XVIII modnym stało się ozdabianie stołów kompozycjami z kwiatów i cukrowych a potem porcelanowych figurek. Nowa moda zainspirowała twórców solniczek, którzy zaczęli nadawać im kształty: Afrykanek, pasterek i pasterzy czy zakochanych par, z pojemnikami na sól często w postaci ozdobnych koszy.

Pod koniec XVII wieku solniczki stały się elementem bardzo rozbudowanych serwisów, które w wieku XIX ograniczyły się do kilkuelementowego kompletu przyprawowego umiejscowionego na wspólnym postumencie. Taki skromniejszy zestaw mógł zagościć już na stole średniozamożnej rodziny.

Dziś kiedy rynek zdominowały wyroby przemysłowe pozbawione finezji, duszy i urody poprzedniczek warto przyjść do Zamku Żupnego w Wieliczce by zobaczyć piękne, zabytkowe przedmioty na wystawie „Solniczki – małe arcydzieła sztuki”. To najcenniejszy w Polsce zbiór solniczek, który Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka tworzy od 1973 roku. Dziś liczy ona już nieomal 1000 obiektów.