dziś zamknięte
dziś zamknięte
O nas
Wystawy stałe
Komora Aleksandrowice I
Komora wyposażona została w urządzenia multimedialne, m.in. w ekran dotykowy, umożliwiający interaktywne poznawanie różnych rodzajów prac górniczych oraz gry edukacyjne. W komorze prezentowana jest również wystawa stała poświęcona tradycjom górniczym, uwidocznionym zwłaszcza poprzez górnicze umundurowanie i broń paradną: szpady, szable i laski górnicze. Zaprezentowano dawne elementy strojów i akcesoriów górniczych, np. kapelusze urzędników górniczych.
Pokaż więcej
Komora Aleksandrowice II
W komorze znajduje się nowoczesna multimedialna kaplica pod wezwaniem św. Jana Pawła II. Zasadniczy wystrój świątyni stanowią trzy rzeźby – bryły solne sprawiające wrażenie unoszenia się nad ziemią. Pierwsza z nich tworzy mensę ołtarzową; druga jest elementem kompozycji; trzecia ustawiona pionowo w kształcie bloku solnego składa się z czterech ruchomych części, które po rozsunięciu tworzą świetlny krzyż.
Pokaż więcej
Komora Russegger II
Ekspozycja Dawne urządzenia i sprzęt górniczy prezentuje używane przez wieki narzędzia górnicze: kilofy, młoty oraz kliny żelazne, przy pomocy których górnicy odrywali prostopadłościenne bloki solne od ścian. Dzielili je na mniejsze bryły tzw. bałwany solne, których waga dochodziła nawet do 2000 kg. Do 1876 r. były one głównym produktem żup krakowskich. Obok nich pozyskiwano mniejsze formy takie jak: partyki, fortale, kruchy foremne.
Pokaż więcej
Komora Russegger III
Warzelnictwo solne i odwadnianie kopalni to tytuł prezentowanej tu wystawy. Najstarsze ślady pozyskiwania soli na tym terenie pochodzą z okresu neolitu (3500 lat p.n.e). Stanowią je urządzenia solankowe ludności kultury lendzielskiej składające się z rowków, zbiorników, palenisk odkryte w Baryczu koło Wieliczki. Dzięki temu ważnemu odkryciu Wieliczka zaliczona została do najstarszych w Europie udokumentowanych miejsc produkujących sól.
Pokaż więcej
Komora Russegger IV
W tym wyrobisku zaprezentowano wystawę Urządzenia i sprzęt do transportu pionowego. Dominuje w niej kierat konny tzw. saski z XVIII wieku z unikatowej kolekcji maszyn wyciągowych w zbiorach Muzeum.
Pokaż więcej
Komora Russegger V
Wystawa Żupy krakowskie – przedsiębiorstwo królewskie ukazuje dzieje przedsiębiorstwa na przestrzeni wieków poprzez różne grupy osób z nim związanych: królów – właścicieli przedsiębiorstwa, żupników – zarządców żupy, bachmistrzów – sprawujących nadzór techniczny, geometrów, kopaczy oraz osób zajmujących się transportem soli.
Pokaż więcej
Komora Russegger VI
Szczególną uwagę turystów zwracają słynne przejrzyste kryształy z Grot Kryształowych będące świadectwem niezwykle kreatywnych możliwości przyrody. Efektownie prezentują się tzw. choinki solne budowane przez rozrastające się w delikatną sieć płytki, kostki i słupki.
Pokaż więcej
Komora Russegger VII
W komorze prezentowana jest wystawa Sacrum w dziedzictwie solnym. Przypomina o wielowiekowej tradycji urządzania kaplic w podziemiach wielickiej kopalni.
Pokaż więcej
Poprzecznia Szerzyzna
Na wystawie Sprzęt do transportu poziomego i pochylnianego zaprezentowano sposoby dostarczania urobku od przodka do podszybia. Drobny urobek przenoszono w drewnianych nieckach (korytach) i płochach. Bałwany solne i beczki z solą drobną toczono przy użyciu drągów walackich lub ciągnięto na sanicach. Od 1785 r. wprowadzono skrzynie i wózki węgierskie. W 1861 r. uruchomiono kolej podziemną, której siłę pociągową stanowiły konie. Rysunki autorstwa Alfonsa Długosza przedstawiają dawne kategorie górników o nazwach dziś archaicznych: nosicze, walacze, wozacze, szlafarze i trybarze.
Pokaż więcej
Komora Miejska
W tej części Muzeum na wystawie Dzieje miasta górniczego Wieliczki przedstawione są dzieje Wieliczki od czasów schyłkowego paleolitu do czasów dzisiejszych. Centralne miejsce zajmuje makieta Wieliczki. Poza tym można oglądać narzędzia krzemienne, naczynia gliniane, toporki, kamienie żarnowe. Uwagę zwracają lichtarze przedstawiające górnika i hutnika. Główne miejsce w komorze zajmuje duża, precyzyjnie wykonana makieta Wieliczki w skali 1:100 zrobiona na podstawie planu Marcina Germana z lat 1631-38.
Pokaż więcej
Komora Karol
Ze względów ekonomicznych transport konny zastępowano od 1925 r., zdecydowanie tańszymi w eksploatacji, lokomotywami akumulatorowymi. W 1931 r. poziom IV został wyposażony w trakcję elektryczną łączącą skrajnie położone szyby Kościuszko i Wilson, o długości 3994 m. Po drugiej wojnie światowej lokomotywy ciągnęły również składy osobowe, przewożąc górników od szybu Kingi do odległych, wschodnich rejonów kopalni.
Pokaż więcej
Komora Maria Teresa II
To jedna z największa i jedna z najpiękniejszych komór w wielickiej Kopalni Soli. Stanowi rezerwat górniczy ukazujący sposoby urabiania złoża w kopalni wielickiej. Gładkie ściany ze śladami pracy ręcznej przy użyciu kilofków są efektem prowadzonych prac przygotowawczych, poprzedzających użycie materiału wybuchowego. Regularne płaszczyzny po wyciętych dużych blokach powstały w wyniku stosowania techniki strzelania z wrębem mechanicznym. Natomiast duże postrzępione płaszczyzny świadczą o kruszeniu skał wyłącznie materiałem wybuchowym. W szczytowej części wysokiej komory widoczne są „okna” szybiku i chodnika, którymi prowadząc prace poszukiwawcze natrafiono na górną strefę rozległej bryły soli zielonej. Wysokość komory wynosi 24 m.
Pokaż więcej
Komora Maria Teresa IV
W centralnym miejscu komory znajduje się krzyż konny – prototyp kieratu. Zasady działania urządzenia przedstawiają rysunki z XIX wieku oraz rysunek Alfonsa Długosza.
Pokaż więcej
Komora Modena
Eksponowany w komorze kierat, tzw. polski, z poziomym wałem linowym, jest najstarszym i zarazem największym z posiadanych przez muzeum konnych maszyn transportowych. Urządzenia takie montowano nad szybami kopalń w Wieliczce i w Bochni już od połowy XV w. W siedemnastym stuleciu zaczęto instalować je także pod ziemią. Pracowały w żupach krakowskich do II połowy XIX w., stopniowo zastępowane przez wydajniejsze kieraty saskie i węgierskie.
Pokaż więcej
Komora Saurau
Jedno z najpiękniejszych i najciekawszych wyrobisk. Wyeksploatowane w latach 1820-70 w dużej bryle soli zielonej. Nazwa komory pochodzi od ówczesnego premiera i ministra spraw wewnętrznych Austrii – Franciszka von Saurau. Komora ze względu na niezwykłe walory widokowe została udostępniona turystom już w 1877 r. W historycznych przewodnikach określana jako najwspanialsza komora ówczesnej trasy turystycznej. Współczesną atrakcją jest ruchoma makieta prezentująca sposób zjazdu górników do kopalni, powstała na podstawie XVII – wiecznych sztychów. Tu też znajduje się solny pomnik gen. Józefa Hallera autorstwa Stanisława Anioła.
Pokaż więcej
Komora Kraj
W komorze tej dostępna jest ekspozycja Maszyny do transportu pionowego i pochylnianego, która prezentuje okazały kierat konny zwany węgierskim będący ulepszoną wersją kieratu saskiego. Maszyna mogła podnieść ładunek o masie ponad 2 ton z głębokości przekraczającej 300 m. Od 1861 r. kieraty konne zastępowane były przez urządzenia parowe a od 1913 r. – elektryczne. Ekspozycję uzupełniają: nadszybikowe koło hamulcowe, wał pochylniany z wózkiem oraz bęben hamulczy służący do opuszczania niewielkich ładunków. W głębi komory znajduje się model budynku szybu Wodna Góra, którym wywożono z kopalni na powierzchnię wodę.
Pokaż więcej
Komora Alfonsa Długosza
Sala koncertowo-widowiskowa, której nazwa upamiętnia Alfonsa Długosza twórcę Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka. Wyeksploatowana na przełomie wieków XIX i XX w największej bryle soli zielonej rozpoznanej w wielickim złożu. W 2012 roku przeprowadzono w niej prace konserwatorskie i zainstalowano dwa piękne żyrandole wykonane z kryształów soli.
Pokaż więcej