Ekspozycja prezentuje używane przez wieki narzędzia górnicze: kilofy, młoty oraz kliny żelazne, przy pomocy których górnicy odrywali prostopadłościenne bloki solne od ścian. Dzielili je na mniejsze bryły tzw. bałwany solne, których waga dochodziła nawet do 2000 kg. Do 1876 r. były one głównym produktem żup krakowskich. Obok nich pozyskiwano mniejsze formy takie jak: partyki, fortale, kruchy foremne.
Pokaż więcejW wyrobisku dominuje kierat konny tzw. saski z XVIII wieku z unikatowej kolekcji maszyn wyciągowych w zbiorach Muzeum.
Pokaż więcejSzczególną uwagę zwracają słynne przejrzyste kryształy z Grot Kryształowych będące świadectwem niezwykle kreatywnych możliwości przyrody. Efektownie prezentują się tzw. choinki solne budowane przez rozrastające się w delikatną sieć płytki, kostki i słupki.
Pokaż więcejNa wystawie Sprzęt do transportu poziomego i pochylnianego zaprezentowano sposoby dostarczania urobku od przodka do podszybia. Drobny urobek przenoszono w drewnianych nieckach (korytach) i płochach. Bałwany solne i beczki z solą drobną toczono przy użyciu drągów walackich lub ciągnięto na sanicach. Od 1785 r. wprowadzono skrzynie i wózki węgierskie. W 1861 r. uruchomiono kolej podziemną, której siłę pociągową stanowiły konie. Rysunki autorstwa Alfonsa Długosza przedstawiają dawne kategorie górników o nazwach dziś archaicznych: nosicze, walacze, wozacze, szlafarze i trybarze.
Pokaż więcejTo jedna z największa i jedna z najpiękniejszych komór w wielickiej Kopalni Soli. Stanowi rezerwat górniczy ukazujący sposoby urabiania złoża w kopalni wielickiej.
Pokaż więcejZ lewej strony komory wyraziście wyodrębnia się ekspozycja poświęcona wybitnym osobistościom zwiedzającym wielickie podziemia już od XV w. Rozpoznawalne wizerunki ks. Stanisława Staszica, Johanna Wolfganga von Goethe, Fryderyka Chopina i ks. kardynała Karola Wojtyły – późniejszego papieża Jana Pawła II – wprowadzają do galerii osób, których wizyty w kopalni zostały potwierdzone w dokumentach, a od 1774 r. we wprowadzonych przez Austriaków księgach zwiedzających.
W centrum ekspozycji znajduje się rzeźba przedstawiająca Fryderyka Chopina (aut. B. Chromy), który zwiedził ówczesną trasę turystyczną 24 lipca 1829 r. Wzdłuż ścian, w ciągu chronologicznym ukazani są wizytujący kopalnię władcy Polski oraz królowie i cesarze państw ościennych.
Pierwsze próby użycia prochu do kruszenia bardzo twardych skał podjęto w 1743 roku, a jego regularne stosowanie podczas drążenia chodników wprowadzono w 1776 r. W latach siedemdziesiątych XIX w. także do urabiania soli zastosowano technikę strzelania. Pierwotnie kruszenie materiałem wybuchowym poprzedzało wykonanie kilofem, na obrysie przodka, szczelin (wrębów), a otwory strzałowe wykuwano dłutem i młotem.
Pokaż więcejJedno z najpiękniejszych i najciekawszych z komór, które zwiedzają turyści już od już w 1877 roku. Komora zawdzięcza swą wyjątkową urodę wielkiej bryle soli zielonej, w której powstała, intrygującej przestrzeni ze śladami prac górniczych tworzącymi ciekawą fakturę ścian i usytuowaniu, dzięki któremu w efektowny sposób za pomocą krętych schodów łączy poziom II z III. Szczególną jej atrakcją jest nieregularna bryła z licznymi dobrze zachowanymi śladami ręcznej roboty górniczej. Komora, jak na prawdziwą piękność przystało, odsłania swe wdzięki stopniowo. Nazwa komory pochodzi od ówczesnego premiera i ministra spraw wewnętrznych Austrii – Franciszka von Saurau.
Pokaż więcejW komorze można oglądać górnicze umundurowanie i broń paradną: szpady, szable i laski górnicze. Zaprezentowano tu także dawne elementy strojów i akcesoriów górniczych, np. kapelusze urzędników górniczych.
Pokaż więcejSala koncertowo-widowiskowa, wyeksploatowana na przełomie wieków XIX i XX wieku w największej bryle soli zielonej rozpoznanej w wielickim złożu.
Pokaż więcej