Warzelnictwo solne i odwadnianie

Najstarsze ślady pozyskiwania soli na tym terenie pochodzą z okresu neolitu (3500 lat p.n.e). Stanowią je urządzenia solankowe ludności kultury lendzielskiej składające się z rowków, zbiorników, palenisk odkryte w Baryczu koło Wieliczki. Dzięki temu ważnemu odkryciu Wieliczka zaliczona została do najstarszych w Europie udokumentowanych miejsc produkujących sól.

Pozyskiwano ją poprzez gotowanie solanki, wypływającej na powierzchnię w postaci źródeł. Model prahistorycznej warzelni przybliża sposób zorganizowania produkcji soli. Aranżacje stanowisk warzelniczych od neolitu po średniowiecze pokazują metody jej otrzymywania. Dopełnieniem tła historycznego są stroje i przedmioty codziennego użytku. W gablotach pokazano oryginalne, różnych rozmiarów, gliniane naczynia służące do warzenia soli a także do jej suszenia i formowania w bryłki: kubki z kończystymi dnami pochodzą z neolitu a naczynia kielichowate z okresu halsztackiego.

Dla kopalni soli woda była i jest największym zagrożeniem. Wody te ujmowano i odprowadzano na powierzchnię. Do tego celu służyły: koło czerpakowe(XVIII w.), pompy: wahadłowa (XVIII-XIX w.) i pneumatyczna (XX w.), ciągi rynien i rur, ogromne XIX-wieczne kubły i mniejsze konwie.

Warzelnictwo solne i odwadnianie

pliki cookies