Święta Kinga - obraz Jana Matejki
Obraz został namalowany na uroczystość jubileuszu 600 lecia śmierci św. Kingi (wtedy jeszcze błogosławionej), obchodzonego w Starym Sączu w 1892 roku. Ostatecznie jednak nie trafił do klasztoru Klarysek. Od autora obraz nabył hr. Jerzy Dunin-Borkowski ze Lwowa, drogą spadku otrzymała go wnuczka — Józefa z Dunin-Borkowskich Sobogal, od niej w 1971 roku został zakupiony do Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka.
Święta Kinga jest bohaterką podań ludowych i legend, do których nawiązują rekwizyty na obrazie: pierścień wrzucony przez nią do kopalni soli na Węgrzech, a odnaleziony później w Wieliczce (lub w Bochni, jak chcą inni), oraz zamieniony w góry różaniec, który rzuciła za siebie podczas ucieczki przed Tatarami. Po śmierci męża, księcia Bolesława Wstydliwego (1279), założyła w Starym Sączu klasztor Klarysek i uposażywszy go przywilejem w roku 1280, mieszkała w nim aż do śmierci. Także klasztor znalazł swe miejsce na obrazie.
Święta Kinga była przedstawiana w sztuce na dwa sposoby — jako młoda osoba w bogatym stroju księżnej oraz jako starsza zakonnica w habicie klaryski. Jan Matejko dokonał celowego zestawienia obu konwencji i sportretował św. Kingę w wieku około 60 lat w szatach księżnej, z atrybutami nawiązującymi do jej życia w klasztorze klarysek (modlitewnik, pastorał, widok klasztoru w Starym Sączu). Modelem do postaci była hr. Katarzyna Adamowa Potocka, znana z innego portretu namalowanego przez Matejkę — tam razem w stroju współczesnym.
W tym 1892, Matejce zaproponowano namalowanie jeszcze jednego wizerunku. Kingi, tym razem do kaplicy jej imienia w kościele parafialnym w Bochni. Malarz, zaproponował zakup istniejącego już obrazu. Wysłana do Bochni fotografia, opisywanego powyżej dzieła, ukazująca świętą jako księżnę w starszym wieku nie spodobała się zamawiającym obraz górnikom. Wobec odmowy nabycia malowidła przez przedstawicieli Bochni Matejko, prawdopodobnie ze względu na podeszły wiek, nie podjął się wykonania kolejnego płótna. Zleceniodawcą przedstawił jedynie rysunek przedstawiający Kingę jako młodą kobietę ubraną w gronostaje. Według tego szkicu obraz olejny do kościoła w Bochni namalował w 1893 roku jego uczeń Władysław Rossowski. Znajduje się on obecnie w ołtarzu zaprojektowanym przez Matejkę, w kaplicy dekorowanej polichromią — także projektu mistrza. Obraz Kingi - zakonnicy od autora nabył hr. Jerzy Dunin-Borkowski z Lwowa. Wnuczka nowego właściciela – Józefa z Dunin-Borkowskich Sobogal sprzedała malowidło do Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w 1971 roku gdzie można go zobaczyć na wystawie stałej: Żupy Krakowskie – przedsiębiorstwo królewskie.
Święta Kinga była przedstawiana w sztuce na dwa sposoby — jako młoda osoba w bogatym stroju księżnej oraz jako starsza zakonnica w habicie klaryski. Jan Matejko dokonał celowego zestawienia obu konwencji i sportretował św. Kingę w wieku około 60 lat w szatach księżnej, z atrybutami nawiązującymi do jej życia w klasztorze klarysek (modlitewnik, pastorał, widok klasztoru w Starym Sączu). Modelem do postaci była hr. Katarzyna Adamowa Potocka, znana z innego portretu namalowanego przez Matejkę — tam razem w stroju współczesnym.
W tym 1892, Matejce zaproponowano namalowanie jeszcze jednego wizerunku. Kingi, tym razem do kaplicy jej imienia w kościele parafialnym w Bochni. Malarz, zaproponował zakup istniejącego już obrazu. Wysłana do Bochni fotografia, opisywanego powyżej dzieła, ukazująca świętą jako księżnę w starszym wieku nie spodobała się zamawiającym obraz górnikom. Wobec odmowy nabycia malowidła przez przedstawicieli Bochni Matejko, prawdopodobnie ze względu na podeszły wiek, nie podjął się wykonania kolejnego płótna. Zleceniodawcą przedstawił jedynie rysunek przedstawiający Kingę jako młodą kobietę ubraną w gronostaje. Według tego szkicu obraz olejny do kościoła w Bochni namalował w 1893 roku jego uczeń Władysław Rossowski. Znajduje się on obecnie w ołtarzu zaprojektowanym przez Matejkę, w kaplicy dekorowanej polichromią — także projektu mistrza. Obraz Kingi - zakonnicy od autora nabył hr. Jerzy Dunin-Borkowski z Lwowa. Wnuczka nowego właściciela – Józefa z Dunin-Borkowskich Sobogal sprzedała malowidło do Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w 1971 roku gdzie można go zobaczyć na wystawie stałej: Żupy Krakowskie – przedsiębiorstwo królewskie.
Święta Kinga modląca się pośród sądeckich gór
