Standardy ochrony małoletnich
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce jest organizatorem działalności związanej z rozwijaniem zainteresowań małoletnich, instytucją w której dzieci i młodzież rozwijają swoją ciekawość i budują swoje zainteresowania.
Mając na uwadze zabezpieczenie dobra małoletnich korzystających z oferty zajęć edukacyjnych i innych wydarzeń organizowanych w Muzeum Dyrektor Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce wprowadza Standardy Ochrony Małoletnich.
Mając na uwadze zabezpieczenie dobra małoletnich korzystających z oferty zajęć edukacyjnych i innych wydarzeń organizowanych w Muzeum Dyrektor Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce wprowadza Standardy Ochrony Małoletnich.
Niniejszy dokument określa procedury interwencji, działania profilaktyczne, edukacyjne, zasady zapobiegania krzywdzeniu dzieci, a w sytuacji gdy do krzywdzenia doszło – określa zasady zmniejszania rozmiaru jego skutków poprzez prawidłową i efektywną pomoc małoletniemu oraz wskazuje odpowiedzialność personelu Muzeum za bezpieczeństwo dzieci przebywających na jego terenie.
ROZDZIAŁ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
1. PODSTAWOWE POJĘCIA
a) Ustawa – ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (t. j. DZ.U. z 2023 poz. 304 z późn. zmianami)
b) Muzeum – należy przez to rozumieć Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce, z siedzibą ul. Zamkowa 8, 32-020 Wieliczka
c) Dziecko/małoletni - każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia, która jest uczestnikiem zajęć organizowanych w Muzeum,
d) Opiekun dziecka – osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, rodzic lub opiekun prawny małoletniego,
e) Zgoda opiekuna oznacza zgodę osoby uprawnionej do reprezentacji dziecka, w szczególności jego przedstawiciela ustawowego (rodzica, opiekuna prawnego) lub innej osoby uprawnionej do reprezentacji na podstawie przepisów szczególnych lub orzeczenia sądu. W przypadku rodziców oznacza zgodę jednego z nich. W przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka sprawę rozstrzyga sąd rodzinny.
f) Pracownik Muzeum/personel – należy przez to rozumieć wszystkie osoby zatrudnione w Muzeum na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, a także podejmujące w Muzeum obowiązki na zasadach wolontariatu, w tym w szczególności: animatorzy, wolontariusze, stażyści, praktykanci itp.
g) Dyrektor – Dyrektor Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce
h) Zespół interwencyjny – Zespół pracowników Muzeum wyznaczonych przez Dyrektora, odpowiedzialnych za podejmowanie, na wniosek osoby odpowiedzialnej za Standardy interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia lub możliwości popełnienia przestępstwa wobec małoletnich,
i) Osoba odpowiedzialna za Standardy Ochrony Małoletnich - to osoba/osoby wyznaczona przez Dyrektora sprawująca nadzór nad realizacją niniejszych Standardów
j) Dane osobowe małoletniego – należy przez to rozumieć wszelkie informacje umożliwiające identyfikację małoletniego,
k) Krzywdzenie - to każde zamierzone lub niezamierzone działanie, lub zaniechanie działania, przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu Muzeum, których rezultat narusza prawa i swobody dzieci lub zakłóca ich rozwój. Jest pojęciem szerszym od przestępstwa. Może mieć formę przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej oraz zaniedbania. Często występuje jako złożenie tych form,
l) Zaniedbanie – należy przez to rozumieć zaniedbywanie obowiązku zaspokajania podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych małoletniego przez opiekunów (niezapewnianie odpowiedniego wyżywienia, odzieży, miejsca zamieszkania, opieki medycznej, wsparcia psychicznego, dozoru nad wykonywaniem obowiązku szkolnego przez małoletniego)
m) Przestępstwo na szkodę małoletniego- należy przez to rozumieć, czyn popełniony przez osobę dorosłą lub inną osobę małoletnią. Najczęściej w kontekście przestępczości na szkodę małoletnich wyróżnia się na przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, przeciwko rodzinie i opiece, przeciwko czci i nietykalności cielesnej oraz przestępstwa przeciwko wolności.
n) Przemoc fizyczna – należy przez to rozumieć zamierzone uszkodzenie ciała, zadawanie bólu lub stosowanie groźby uszkodzenia ciała
o) Przemoc emocjonalna – należy przez to rozumieć zamierzone poniżanie, upokarzanie i ośmieszanie, uporczywe, nie konstruktywne krytykowanie, manipulowanie, nieudzielanie wsparcia, stawianie nieadekwatnych wymagań i oczekiwań
p) Przemoc seksualna- angażowanie małoletniego w jakąkolwiek aktywność seksualną przez osobę dorosłą, w tym zachowania polegające na kontakcie fizycznym lub bez kontaktu fizycznego (np. prezentowanie materiałów pornograficznych, utrwalanie wizerunku małoletniego na materiałach pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm)
Rozdział II
ZASADY BEZPIECZNEJ REKRUTACJI PERSONELU I PODEJMOWANIA
WSPÓŁPRACY Z ZAKRESIE DZIAŁAŃ Z DZIEĆMI I MŁODZIEŻĄ
1. W Muzeum rekrutacja pracowników odbywa się według zasad, które obejmują m.in. ocenę przygotowania kandydatów do pracy z dziećmi.
2. Przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem, na jakiejkolwiek podstawie prawnej, osoby do wykonywania działalności związanej z edukacją, realizacją innych zainteresowań przez małoletnich lub jakiejkolwiek innej działalności, o której mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy Muzeum obowiązane jest do uzyskania informacji, czy dane tej osoby są zamieszczone w Rejestrze Sprawców Przestępstw na tle Seksualnym- Rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystywaniu seksualnemu małoletnich poniżej 15 lat wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze.
3. Osoba, o której mowa w pkt. 1, przedkłada Muzeum informację z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu Karnego, w art. 189 a i art. 207 Kodeksu Karnego oraz Ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (DZ. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
4. Osoba, o której mowa w ust. 1, posiadająca obywatelstwo innego państwa, niż Rzeczpospolita Polska, ponadto przedkłada Muzeum informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
5. Osoba, o której mowa w pkt.3 składa Muzeum oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwała w ciągu ostatnich 20 lat, innych, niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz jednocześnie przedkłada Muzeum informację z rejestrów karnych tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
6. Jeżeli prawo państwa, o którym mowa w pkt. 4 nie przewiduje wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, przedkłada się informację z rejestru karnego tego państwa. Jeśli w państwie tym nie przewiduje się sporządzenia informacji lub nie prowadzi się rejestru karnego, osoba, o której mowa pkt. 3 składa Muzeum pisemne oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi zgodnie z obowiązującym w Muzeum wzorem.
7. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 i 6 składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
8. Pod oświadczeniami składanymi pod rygorem odpowiedzialności karnej kandydat składa oświadczenie o następującej treści: „Jestem świadom/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
9. Wzory oświadczeń dotyczących obywatelstwa/obywatelstw oraz zamieszkiwania w ciągu ostatnich 20 lat oraz oświadczenie o niekaralności oraz toczących się postępowań przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych określa załącznik nr 1 do niniejszych Standardów.
10. Każdy pracownik inicjujący dopuszczenie osoby do działalności, o której mowa w Ustawie, zobowiązany jest do zawiadomienia Kierownika Działu Pracowniczego o zamiarze zawarcia umowy z taką osobą z kilkudniowym dniowym wyprzedzeniem.
11. W sytuacji podejmowania przez Muzeum współpracy z innymi instytucjami, firmami lub organizatorem w zakresie działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi, na organizatorze ciąży obowiązek zapewnienia bezpiecznej rekrutacji pracowników/personelu poprzez zastosowanie procedur określonych w rozdziale II.
12. Podmioty w/w zastosowanie procedur bezpiecznej rekrutacji pracowników/personelu potwierdzają pisemnym oświadczeniem przedłożonym osobie odpowiedzialnej za realizację Standardów w Muzeum.
13. Wydruk z Rejestru oraz informacje z Krajowego Rejestru Karnego przechowuje się w aktach osobowych pracownika lub analogicznej dokumentacji dotyczącej praktykanta, stażystę, wolontariusza, osoby zatrudnionej oparciu o umowę cywilno-prawną. Przed dopuszczeniem pracownika do pracy osoba ta:
a) zostaje zapoznana ze Standardami obowiązującymi w Muzeum
b) podpisuje oświadczenie o zapoznaniu się i stosowaniu Standardów (zał. nr 2).
Rozdział III
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI MIĘDZY PERSONELEM I DZIEĆMI Z UWZGLĘDNIENIEM DZIECI Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI ORAZ DZIECI ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI
1. W Muzeum określone zostały zasady bezpiecznych relacji personelu z małoletnimi. Zasady te są przestrzegane przez wszystkich pracowników Muzeum.
2. Znajomość i zobowiązanie do przestrzegania zasad ujętych w Standardach Ochrony Małoletnich w Muzeum są potwierdzone podpisaniem odpowiedniego oświadczenia – zał. nr 2 do niniejszych Standardów.
3. Podstawową zasadą, jaką powinien kierować się personel Muzeum w kontaktach z małoletnimi, jest działanie na rzecz ich dobra.
4. Pracownicy/personel Muzeum traktują małoletnich z szacunkiem, poszanowaniem ich godności oraz wrażliwości.
5. Pracownicy Muzeum zobowiązani są do utrzymywania profesjonalnych relacji z małoletnimi oraz każdorazowego rozważenia, czy reakcja, komunikat bądź działanie wobec małoletniego są adekwatne do sytuacji, bezpieczne i uzasadnione.
6. Pracownicy Muzeum stale monitorują sytuacje i dobrostan małoletnich oraz poprawność relacji pomiędzy małoletnimi a pozostałymi członkami personelu Muzeum oraz pomiędzy samymi małoletnimi.
7. Nie może być ze strony pracowników Muzeum tolerancji wobec jakiegokolwiek zachowania, które może zostać odczytane jako znęcanie się lub dokuczanie ze strony zarówno dorosłych jak i samych małoletnich.
1. Pracownicy Muzeum, współpracownicy i organizatorzy:
a) równo traktują każdego małoletniego bez względu na jego pochodzenie, wygląd, przekonania, wyznanie, kolor skóry,
b) odnoszą się z szacunkiem do jego innych przekonań, doświadczeń, innej perspektywy wynikającej z bycia małoletnim,
c) wysłuchują małoletniego z uwagą i traktują jego wypowiedzi oraz przedstawioną wersję zdarzeń, opinię z należyta powagą,
d) używają języka pozbawionego etykiet, dostosowanego do poziomu rozwoju małoletniego,
e) odnoszą się do małoletniego z szacunkiem,
f) tworzą kulturę otwartości i wzajemnej odpowiedzialności sprzyjające zgłaszaniu i omawianiu wszelkich zagadnień dotyczących ochrony dzieci w Muzeum.
2. Niedozwolone są następujące zachowania pracowników i organizatorów wobec małoletnich:
a) wszelkie zachowania, które mają znamiona innych form przemocy fizycznej, psychicznej lub wykorzystywania seksualnego,
b) wszelkie zachowania, które zawstydzają, upokarzają, deprecjonują lub poniżają małoletniego,
c) niestosowny kontakt fizyczny z małoletnim, naruszający godność.
d) akceptowanie bądź uczestniczenie w nielegalnych czynnościach, w które angażowane jest dziecko
e) nawiązywanie z dzieckiem relacji o charakterze romantycznym, czy seksualnym
f) opowiadanie w obecności małoletniego żartów o podtekście seksualnym, obscenicznym i wulgarnym
g) naruszanie nietykalności małoletniego poprzez wszelkie formy „niechcianej czułości”, pełne i mocne uściski, objęcia
h) poklepywanie po udach, kolanach innych częściach ciała
i) bicia, szturchania, popychania oraz jakikolwiek inny sposób naruszania integralności fizycznej małoletniego,
j) dotykania małoletniego w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
3. W przypadku lekcji/warsztatów edukacyjnych wymagających bezpośredniego kontaktu fizycznego z małoletnim personel Muzeum jest zobowiązany do przestrzegania szczególnych zasad oraz norm zachowań wobec małoletnich.
4. Kontakt fizyczny z małoletnimi jest dopuszczalny w sytuacjach:
a) pomocy w czynnościach związanych z ubieraniem odzieży wierzchniej lub elementów stroju z epoki, kostiumów lub zbroi rycerskiej dzieciom młodszym lub z niepełno sprawnościami, może odbywać się tylko w obecności innego pracownika Muzeum.
b) pomocy w czynnościach pielęgnacyjnych i higienicznych (mycie rąk po warsztatach plastycznych). W takich sytuacjach pracownik zobowiązany jest unikać innego niż niezbędny kontakt fizyczny z dzieckiem.
c) reagowanie na potrzeby emocjonalne szczególnie dziecka młodszego lub z niepełnosprawnościami np. poprzez przytulenie się do dorosłego, etc. kontakty tego typu powinny mieć miejsce w obecności osób trzecich, przestrzeniach otwartych, pomieszczeniach monitorowanych, być adekwatne do zaistniałej sytuacji,
d) konieczności stanowczych interwencji w sytuacjach, gdy zachowanie małoletniego nosi znamiona agresji: uczestnik zajęć zagraża własnemu życiu lub zdrowiu, lub zagraża zdrowiu lub życiu kogoś z otoczenia.
e) gdy, małoletni podejmuje próby dewastacji mienia Muzeum, a przy tym nie reaguje na polecenia słowne pracowników/personelu, wówczas opiekun pod którego opieką jest dziecko może interweniować w bezpieczny sposób.
f) bezpośredni kontakt fizyczny jest również uprawniony w sytuacji, gdy konieczne jest podjęcie działań z zakresu pomocy przed medycznej (działania ratunkowe związane z udzieleniem pierwszej pomocy), zagrożenia lub paniki spowodowanej czynnikami zewnętrznymi (pożar, intensywne zjawiska atmosferyczne, niebezpieczne zachowania osób trzecich, konieczność ewakuacji itp.)
g) pomoc małoletniemu z niepełnosprawnością w poruszaniu się po ekspozycjach muzealnych.
5. Kontakt fizyczny z dzieckiem musi być jawny, nieukrywany, nie może wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z władzy. Jeśli pracownik będzie świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych dorosłych lub dzieci, zobowiązany jest zawsze poinformować o tym osobę odpowiedzialną za Standardy.
6. Wchodzenie w jakikolwiek kontakt dotykowy z małoletnim musi iść w parze z najdalej posuniętą roztropnością i rozwagą. Obowiązuje ogólna zasada prymatu „braku nad nadmiarem”.
7. Komunikacja werbalna z małoletnim w Muzeum nie może:
a) wzbudzać w dziecku poczucia zagrożenia (groźby, wyzwiska, krzyk).
b) obniżać, niszczyć poczucia wartości (np. wyzwiska, krzyk, reakcja nieadekwatna do sytuacji, wzbudzanie poczucia winy),
c) upokarzać (publiczne wyszydzanie, ośmieszanie),
d) naruszać granic (nie zachowywanie odpowiedniego dystansu, obcesowość, podteksty o charakterze erotycznym);
8. W obszarze równego traktowania małoletnich w Muzeum niedozwolone jest:
a) wyłączne skupianie uwagi na wybranych dzieciach z jednoczesnym ignorowaniem potrzeb innych, faworyzowanie
b) nieuzasadnione dawanie przywilejów tylko wybranym i pozbawianie ich pozostałych,
c) nierówne i niesprawiedliwe przydzielanie zadań – nieadekwatne do możliwości
i wieku dziecka,
d) zwalnianie z wykonywania obowiązków - w nieuzasadnionych sytuacjach,
e) przyzwolenie na wykorzystywanie młodszych i słabszych przez silniejszych.
9. Wszelkie podejrzenia dotyczące nieodpowiednich zachowań pracowników i współpracowników Muzeum wobec dzieci i młodzieży są bezzwłocznie wyjaśniane.
10. Brak zastosowania się pracowników do powyższych postanowień i zasad traktowane jest jako naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych
z wszystkimi wynikającymi stąd konsekwencjami, z rozwiązaniem stosunku pracy włącznie.
Rozdział IV
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI MIĘDZY MAŁOLETNIMI PODCZAS POBYTU W MUZEUM
1. W Muzeum określone zostały zasady bezpiecznych relacji między małoletnimi.
2. Zasady te są przestrzegane przez wszystkich pracowników Muzeum oraz wolontariuszy.
3. W Muzeum nie ma zgody na przemoc- zarówno fizyczną, psychiczną, słowną jak i cyberprzemoc.
4. W celu lepszej ochrony małoletni mają obowiązek przestrzegania zasad i norm obowiązujących w Muzeum, w tym szczególnie Standardów Ochrony Małoletnich.
5. Małoletni są zobowiązani do respektowania praw i wolności osobistych swoich kolegów i koleżanek, ich prawa do własnego zdania, popełniania błędów, do własnych poglądów, wyglądu i zachowania.
6. Małoletni mają obowiązek niezwłocznego informowania pracownika Muzeum lub opiekuna o rażących zachowaniach łamiących zasady i obowiązujące w Muzeum normy.
7. Opiekun małoletniego zobowiązany jest podjąć działania interwencyjne.
8. Odpowiedzialność za małoletnich podczas korzystania z oferty Muzeum ponoszą ich opiekunowie.
9. W każdym przypadku gdy małoletni jest świadkiem krzywdzenia innego małoletniego lub łamaniem regulaminu i zasad obowiązujących w Muzeum powinien zgłosić ten fakt pracownikowi Muzeum.
10. W Muzeum za niedozwolone zachowania małoletnich uznaje się:
a) stosowanie agresji i przemocy fizycznej, słownej, psychicznej oraz seksualnej w stosunku do kolegów i koleżanek,
b) obrażanie, upokarzanie, lekceważenie i zawstydzanie
c) używanie wulgaryzmów, obraźliwych gestów, niestosownych żartów
d) wypowiadanie treści oraz nawiązywanie relacji o charakterze seksualnym
e) nadużywanie swojej przewagi nad inną osobą,
f) fizyczne zaczepki,
g) stosowanie agresji i przemocy słownej w formach takich jak: obelgi, wyśmiewanie, przedrzeźnianie, groźby,
h) straszenie, szantażowanie,
i) zmuszanie innych osób do podejmowania niewłaściwych działań,
j) fotografowanie, filmowanie i upublicznianie zdarzeń z udziałem małoletnich bez zgody ich opiekunów,
k) stwarzanie niebezpiecznych sytuacji na terenie Muzeum,
l) kradzieże, wyłudzenia
m) rozprowadzanie i stosowanie środków odurzających.
Rozdział V
WYMOGI UWZGLĘDNIAJĄCE SYTUACJE DZIECI Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI I ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI
1. Małoletni z niepełnosprawnościami utrudniającymi komunikację z personelem Muzeum pozostają pod stałym nadzorem opiekuna.
2. Pracownicy Muzeum w kontakcie z małoletnimi z niepełnosprawnościami zachowują cierpliwość, odnoszą się z szacunkiem i należytą uwagą.
3. Personel Muzeum uważnie wysłuchuje małoletniego i stara się udzielić odpowiedzi dostosowanej do jego sytuacji związanej z niepełnosprawnością.
4. Odpowiedzialność za małoletnich z niepełnosprawnościami podczas przebywania na terenie Muzeum ponoszą ich opiekunowie.
5. Pracownicy Muzeum reagują na wszelkie negatywne i agresywne zachowania w stosunku do małoletnich z niepełnosprawnościami ze strony rówieśników bądź innych osób dorosłych.
Rozdział VI
SCHEMAT INTERWENCJI W PRZYPADKU KRZYWDZENIA MAŁOLETNIEGO
1. Pracownicy Muzeum w swojej pracy kierują się przepisami prawa i działają na rzecz ochrony dzieci przed krzywdzeniem.
2. Pracownicy zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia małoletnich.
3. W przypadku stwierdzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego pracownik Muzeum zobowiązany jest do natychmiastowego poinformowania o zaistniałej sytuacji Dyrektora i Osobę odpowiedzialną za Standardy. Powiadamiając w/w osoby pracownik:
a) przedstawia formy i okoliczności krzywdzenia, które zaobserwował lub których wystąpienie podejrzewa
b) informuje o zachowaniach i wypowiedziach dziecka, które wskazują na doświadczenie krzywdzenia.
4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony Osoby odpowiedzialnej za Standardy Ochrony wówczas interwencja prowadzona jest przez Dyrektora Muzeum i Zespół interwencyjny.
5. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi załącznik nr 3 do niniejszych Standardów.
6. Pracownicy Muzeum posiadający informację o krzywdzeniu małoletniego lub informacje z tym związane są zobowiązani do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane Dyrektorowi i uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
Zasady postępowania w podejrzenia, że życie lub zdrowie małoletniego jest zagrożone
1. W przypadku podejrzenia, że życie małoletniego jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu, każdy pracownik Muzeum ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym fakcie właściwe służby (policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112.
2. Poinformowania służb dokonuje pracownik, który jako pierwszy powziął informację o zagrożeniu i następnie wypełnia kartę interwencji.
3. Interwencję karną podejmuje się w przypadku przestępstwa na szkodę małoletnich przeciwko:
a) wolności seksualnej i obyczajowości ( np. gwałt, wykorzystanie seksualne, prezentowanie pornografii, itp.)
b) rodzinie i opiece (znęcanie się, porzucenie, uprowadzenie)
c) wolności ( np. groźby karalne, nękanie)
d) życiu i zdrowiu (np. ciężki uszczerbek na zdrowiu, pobicie)
e) czci i nietykalności cielesnej
Zasady postępowania w przypadku krzywdzenia małoletniego przez pracownika
1. W sytuacji powzięcia podejrzenia przez pracownika Muzeum lub innej osoby, iż dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, personel ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej (zał. nr 4) i przekazanie uzyskanej informacji wyznaczonej osobie odpowiedzialnej za Standardy oraz Dyrektorowi.
2. Pracownik podejrzany o krzywdzenie dzieci zostaje niezwłocznie odsunięty od wszelkich form kontaktu z małoletnimi do czasu wyjaśnienia sprawy.
3. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji (zał. nr 3)
4. Osoba odpowiedzialna za Standardy Ochrony wraz z zespołem interwencyjnym powinna zbadać wszystkie okoliczności sprawy, wysłuchać małoletniego, szczególnie opiekuna małoletniego oraz pracownika podejrzanego o krzywdzenie małoletniego oraz inne osoby mające wiedzę na temat zaistniałej sytuacji.
5. Do udziału w interwencji można zaangażować specjalistów, w szczególności psychologów i pedagogów celem skorzystania z ich pomocy przy rozmowie z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.
6. Zespól interwencyjny podejmuje decyzję co do dalszego postępowania.
7. W przypadku gdy w toku interwencji zostanie powzięte podejrzenie, że doszło do popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, Dyrektor we współpracy z zespołem interwencyjnym sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje do właściwej jednostki policji lub prokuratury.
8. W przypadku gdy pracownik dopuścił się, co zostało potwierdzone w toku interwencji, wobec małoletniego innej formy krzywdzenia niż popełnieni przestępstwa na jego szkodę należy rozważyć podjęcie stosownych środków dyscyplinujących przewidzianych w Kodeksie pracy i regulaminie pracy, włącznie z możliwością rozwiązania stosunku pracy.
Zasady postępowania w przypadku krzywdzenia małoletniego przez pracownika osobę dorosłą nie będąca pracownikiem Muzeum
1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie małoletniego przez osobę nie będącą pracownikiem Muzeum osoba odpowiedzialna za Standardy przeprowadza rozmowę z małoletnim i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć informacje o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) małoletniego, a w szczególności jego opiekunem. Osoba odpowiedzialna za Standardy stara się ustalić przebieg zdarzenia. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
2. Osoba odpowiedzialna za Standardy organizuje, jeśli to możliwe spotkanie z opiekunem małoletniego, którym przekazuje informacje o zdarzeniu i potrzebie, możliwości skorzystania z specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
3. Osoba odpowiedzialna zwołuje spotkanie zespołu interwencyjnego, przekazuje wszelkie ustalenia dotyczące sprawy celem podjęcia decyzji co do dalszego postępowania.
4. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, iż opiekun małoletniego zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub rodzina małoletniego jest niewydolna wychowawczo, należy poinformować właściwy ośrodek pomocy społecznej o potrzebie pomocy rodzinie.
5. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że w stosunku do małoletniego stosowana jest przemocy i zaniedbania ze strony rodziny należy powiadomić właściwy ośrodek pomocy społecznej o konieczności wszczęcie procedury „Niebieskiej Karty”.
6. W przypadku, gdy wobec małoletniego popełniono przestępstwo sporządza się zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje do właściwych służb: policji lub prokuratury.
7. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji instytucji, o których mowa wyżej.
Zasady postępowania w przypadku krzywdzenia małoletniego przez małoletniego
1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające w Muzeum (podczas zajęć edukacyjnych, zwiedzania ekspozycji) osoba odpowiedzialna za Standardy wraz z zespołem interwencyjnym dokonuje wszelkich ustaleń dotyczących zaistniałej sytuacji krzywdzenia małoletniego.
2. Przeprowadzić należy: rozmowę z małoletnim podejrzanym o krzywdzenie i jego opiekunami, oddzielnie z małoletnim poddanym krzywdzeniu i jego opiekunami, a także innymi osobami mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu.
3. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
4. W trakcie interwencji należy upewnić się czy dziecko podejrzewane o krzywdzenie nie jest samo krzywdzone przez opiekunów, innych dorosłych lub innych małoletnich.
5. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
6. W przypadku gdy w toku interwencji zostanie powzięte podejrzenie, że doszło do popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, Dyrektor we współpracy z zespołem interwencyjnym sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje do właściwej jednostki policji lub prokuratury.
7. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji instytucji, o których mowa wyżej.
Rozdział VII
PLAN WSPARCIA DZIECKA POKRZYWDZONEGO:
Muzeum nie zatrudnia specjalistów, którzy mogliby samodzielnie przygotować plan wsparcia dziecka pokrzywdzonego. Dlatego, w sytuacji, w której doszło do krzywdzenia, należy podjąć współpracę z następującymi podmiotami, wdrożenie planu wsparcia małoletniego leży po stronie instytucji, którym Muzeum złożyło zawiadomienie.
Rozdział VIII
OCHRONA WIZERUNKU DZIECI W MUZEUM ŻUP KRAKOWSKICH WIELICZKA
1. Muzeum zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych małoletnich zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
2. Muzeum uznając prawo małoletniego do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.
3. Muzeum dba o bezpieczeństwo wizerunku dzieci poprzez:
c) pytanie o pisemną zgodę rodziców/opiekunów prawnych oraz o zgodę dzieci przed zrobieniem i publikacją zdjęć/nagrań.
d) udzielanie wyjaśnień do czego wykorzystane zostaną zdjęcia/nagrania i w jakim kontekście
e) informowanie jak będą przechowywane te dane i jakie potencjalne ryzyko wiąże się z publikacją zdjęć/nagrań
f) unikanie zamieszczania przy zdjęciach/nagraniach informacji identyfikujących dziecko
g) starania aby wykonując zdjęcia/nagrania przedstawiać dzieci w grupie, a nie pojedynczo, koncentrując się na wykonywanych przez nie aktywnościach a nie na ich wizerunku.
4. Personel Muzeum nie utrwala ani nie umożliwia osobom trzecim, w tym mediom, utrwalania wizerunku małoletniego bez pisemnej zgody opiekuna małoletniego.
5. Zgodnie z art. 81 ust.2 pkt 2 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jeżeli wizerunek małoletniego stanowi jedynie szczegół całości, takie jak zgromadzenie, krajobraz, impreza publiczna, zgoda opiekunów na utrwalanie wizerunku małoletniego nie jest wymagana.
6. Zasady ochrony wizerunku małoletniego uczestniczącego w imprezach organizowanych i współorganizowanych przez Muzeum określa Regulamin imprez Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce z dnia 1 czerwca 2018 r.
6. Zdjęcia i filmy z aktywności Muzeum służą dokumentowaniu działań statutowych instytucji mając na uwadze bezpieczeństwo dzieci.
7. Zgoda rodziców/opiekunów prawnych na wykorzystanie wizerunku ich dziecka jest tylko wtedy wiążąca, jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie prawni zostali poinformowani o sposobie wykorzystania zdjęć/nagrań i ryzyku wiążącym się z publikacją wizerunku.
8. Jeśli rejestracja wydarzenia zostanie zlecona osobie zewnętrznej (wynajętemu fotografowi lub kamerzyście) Muzeum zadba o bezpieczeństwo dzieci i młodzieży poprzez:
a) zobowiązanie osoby/firmy rejestrującej wydarzenie do przestrzegania niniejszych wytycznych,
b) niedopuszczenie do sytuacji, w której osoba/firma rejestrująca będzie przebywała z dziećmi bez nadzoru pracownika naszej instytucji,
c) poinformowanie rodziców/opiekunów prawnych oraz dzieci, że osoba/firma rejestrująca wydarzenie będzie obecna podczas wydarzenia i upewnienie się, że rodzice/opiekunowie prawni udzielili pisemnej zgody na rejestrowanie wizerunku ich dzieci.
9. Jeśli dzieci, rodzice lub opiekunowie prawni nie wyrazili zgody na utrwalenie wizerunku dziecka, z wyprzedzeniem ustalone zostanie z nimi, w jaki sposób osoba rejestrująca wydarzenie będzie mogła zidentyfikować dziecko, aby nie utrwalać jego wizerunku na zdjęciach indywidualnych i grupowych.
10. Muzeum przechowuje materiały zawierające wizerunek dzieci w sposób zgodny z prawem i bezpieczny dla dzieci.
11. Nośniki będą przechowywane przez okres wymagany przepisami prawa o archiwizacji i/lub okres ustalony przez Muzeum.
11. Muzeum nie wyraża zgody na używanie przez pracowników osobistych urządzeń
rejestrujących (tj. telefony komórkowe, aparaty fotograficzne, kamery) w celu rejestrowania wizerunków małoletnich.
Rozdział IX
ZASADY KORZYSTANIA Z URZĄDZEŃ ELEKTRONICZNYCH Z DOSTĘPEM DO SIECI INTERNET
1. Na terenie Muzeum dostęp małoletniego do internetu możliwy jest:
a) pod nadzorem pracownika na zajęciach edukacyjnych;
b) za pomocą sieci WIFI na terenie Muzeum. W tym przypadku opiekunowie małoletnich ponoszą odpowiedzialność za ich aktywność w sieci.
2. W przypadku dostępu realizowanego pod nadzorem pracownika Muzeum, pracownik ma obowiązek informowania małoletnich o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu.
3. W przypadku swobodnego korzystania z sieci WIFI, Muzeum nie bierze odpowiedzialności za treści przeglądane przez małoletnich. Odpowiedzialność ponoszą opiekunowie małoletnich.
4. Osobą odpowiedzialną za bezpieczeństwo sieci komputerowej w Muzeum jest Specjalista ds. Informatyki.
Rozdział X
ZASADY PROWADZENIA DOKUMENTACJI ORAZ PRZEGLĄD AKTUALIZACJI
1. Każde zgłoszenie poprzez kartę interwencji, trafia do rejestru incydentów.
2. Rejestr interwencji prowadzi i przechowuje osoba odpowiedzialna za realizację Standardów Ochrony Małoletnich w Muzeum.
3. Rejestr ma także charakter dowodowy, do którego wgląd mają odpowiednie organy, na mocy prawa.
4. Skrócona wersja Standardów publikowana jest na stronie internetowej Muzeum w zakładce “Standardy ochrony małoletnich”.
5. Standardy Ochrony Małoletnich podlegają aktualizacji minimum raz na dwa lata. Proces ten jest inicjowany przez osobę realizującą Standardy Ochrony Małoletnich. Pod uwagę należy wziąć zgłoszenia dokonywane przez pracowników w tym okresie czasu.
6. Aktualizacja zostanie wprowadzona zarządzeniem Dyrektora Muzeum. Pracownicy muszą zostać poinformowani o najważniejszych zmianach. Nie jest wymagane zbieranie oświadczeń o ponownym zapoznaniu się z polityką.
Rozdział XI
ZASADY PRZYGOTOWANIA PERSONELU DO STOSOWANIA STANDARDÓW
ORAZ SPOSÓB DOKUMENTOWANIA TEJ CZYNNOŚCI
1. Każdy z pracowników i współpracowników, pracujący z dziećmi i młodzieżą zapoznaje się z polityką i obowiązującymi Standardami Ochrony Małoletnich. Pracownicy poświadczają to oświadczeniem w momencie podpisania umowy.
2. Współpracownicy, podpisem pod odpowiednią umową, zawierającą stosowną klauzulę.
3. Pracownicy podmiotu świadczącego usługi polegające na prowadzeniu działań z dziećmi i młodzieżą, są zapoznani z polityką i standardami, przed prowadzeniem działań. Zobowiązanie do weryfikacji pracowników i odpowiedzialność za dokumentowanie tego procesu spoczywa na podmiocie/organizatorze na co wskazuje odpowiednia klauzula umowna.
Rozdział XII
WSKAZANIE OSOBY/OSÓB ODPOWIEDZIALNYCH
1. Dyrektor Muzeum wyznacza Osobę odpowiedzialną za realizację Standardów.
2. Osoba ta jest odpowiedzialna za:
a) przyjmowanie wszystkich zgłoszeń od pracowników i współpracowników o podejrzeniu krzywdzenia małoletnich,
b) monitorowanie realizacji Standardów,
c) reagowanie na sygnały naruszenia polityki ochrony małoletnich w Muzeum,
d) proponowanie zmian w Standardach Ochrony Małoletnich,
e) przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu i udzielenie mu wsparcia,
f) przygotowanie personelu/pracowników do stosowania Standardów,
g) rekomendację zmian, dbanie o umieszczenie Standardów w widocznym miejscu,
a) organizacja szkoleń dotyczących Standardów dla wskazanych pracowników
3. Dyrektor Muzeum osobnym zarządzeniem powołuje Zespół interwencyjny.
4. Osoby wchodzące w skład zespołu reagują bezpośrednio w momencie zgłoszenia jakichkolwiek nadużyć wobec dzieci czy popełnienia przestępstwa. Są też uprawnione, po uprzedniej konsultacji z Dyrekcją, do zgłoszenia naruszeń odpowiednim służbom.
5. Osoby te są uprawnione do wzajemnego zastępowania podczas nieobecności lub gdy istnieje podejrzenie nadużyć ze strony którejkolwiek z nich.
Rozdział XIII
ZASADY I SPOSÓB UDOSTĘPNIANIA RODZICOM I OPIEKUNOM ORAZ MAŁOLETNIM STANDARDÓW DO ZAZNAJOMIENIA SIĘ Z NIMI I ICH STOSOWANIA
1. Muzeum udostępnia obowiązujące standardy na swojej stronie internetowej: www.muzeum.wieliczka.pl oraz wywiesza skróconą wersję przeznaczoną dla małoletnich, małoletnich z niepełnosprawnościami oraz rodziców i opiekunów w salach edukacyjnych w Zamku Żupnym oraz w podziemnej ekspozycji muzealnej.
2. Wersja drukowana Standardów znajduje do wglądu w sekretariacie Muzeum oraz w kasie biletowej w Zamku Żupnym.
Rozdział XIV
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
1. Standardy wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia.
2. Wykaz załączników:
Zał. nr 1 – wzór Oświadczenie pracownika o niekaralności
Zał. nr 2 – wzór Oświadczenie pracownika z zapoznaniEsię ze Standardami w Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka.
Zał. nr 3 - Wzór karty interwencji
Zał. nr 4- Wzór notatki służbowej
Zał. nr 5 - Wzór zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa
Zał. nr 6 - Wzór wniosku o wgląd w sytuację rodziny
Zał. nr 7 - Skrócona wersja polityki/karta informacyjna - rodzice i dzieci
ROZDZIAŁ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
1. PODSTAWOWE POJĘCIA
a) Ustawa – ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (t. j. DZ.U. z 2023 poz. 304 z późn. zmianami)
b) Muzeum – należy przez to rozumieć Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce, z siedzibą ul. Zamkowa 8, 32-020 Wieliczka
c) Dziecko/małoletni - każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia, która jest uczestnikiem zajęć organizowanych w Muzeum,
d) Opiekun dziecka – osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, rodzic lub opiekun prawny małoletniego,
e) Zgoda opiekuna oznacza zgodę osoby uprawnionej do reprezentacji dziecka, w szczególności jego przedstawiciela ustawowego (rodzica, opiekuna prawnego) lub innej osoby uprawnionej do reprezentacji na podstawie przepisów szczególnych lub orzeczenia sądu. W przypadku rodziców oznacza zgodę jednego z nich. W przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka sprawę rozstrzyga sąd rodzinny.
f) Pracownik Muzeum/personel – należy przez to rozumieć wszystkie osoby zatrudnione w Muzeum na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, a także podejmujące w Muzeum obowiązki na zasadach wolontariatu, w tym w szczególności: animatorzy, wolontariusze, stażyści, praktykanci itp.
g) Dyrektor – Dyrektor Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce
h) Zespół interwencyjny – Zespół pracowników Muzeum wyznaczonych przez Dyrektora, odpowiedzialnych za podejmowanie, na wniosek osoby odpowiedzialnej za Standardy interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia lub możliwości popełnienia przestępstwa wobec małoletnich,
i) Osoba odpowiedzialna za Standardy Ochrony Małoletnich - to osoba/osoby wyznaczona przez Dyrektora sprawująca nadzór nad realizacją niniejszych Standardów
j) Dane osobowe małoletniego – należy przez to rozumieć wszelkie informacje umożliwiające identyfikację małoletniego,
k) Krzywdzenie - to każde zamierzone lub niezamierzone działanie, lub zaniechanie działania, przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu Muzeum, których rezultat narusza prawa i swobody dzieci lub zakłóca ich rozwój. Jest pojęciem szerszym od przestępstwa. Może mieć formę przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej oraz zaniedbania. Często występuje jako złożenie tych form,
l) Zaniedbanie – należy przez to rozumieć zaniedbywanie obowiązku zaspokajania podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych małoletniego przez opiekunów (niezapewnianie odpowiedniego wyżywienia, odzieży, miejsca zamieszkania, opieki medycznej, wsparcia psychicznego, dozoru nad wykonywaniem obowiązku szkolnego przez małoletniego)
m) Przestępstwo na szkodę małoletniego- należy przez to rozumieć, czyn popełniony przez osobę dorosłą lub inną osobę małoletnią. Najczęściej w kontekście przestępczości na szkodę małoletnich wyróżnia się na przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, przeciwko rodzinie i opiece, przeciwko czci i nietykalności cielesnej oraz przestępstwa przeciwko wolności.
n) Przemoc fizyczna – należy przez to rozumieć zamierzone uszkodzenie ciała, zadawanie bólu lub stosowanie groźby uszkodzenia ciała
o) Przemoc emocjonalna – należy przez to rozumieć zamierzone poniżanie, upokarzanie i ośmieszanie, uporczywe, nie konstruktywne krytykowanie, manipulowanie, nieudzielanie wsparcia, stawianie nieadekwatnych wymagań i oczekiwań
p) Przemoc seksualna- angażowanie małoletniego w jakąkolwiek aktywność seksualną przez osobę dorosłą, w tym zachowania polegające na kontakcie fizycznym lub bez kontaktu fizycznego (np. prezentowanie materiałów pornograficznych, utrwalanie wizerunku małoletniego na materiałach pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm)
Rozdział II
ZASADY BEZPIECZNEJ REKRUTACJI PERSONELU I PODEJMOWANIA
WSPÓŁPRACY Z ZAKRESIE DZIAŁAŃ Z DZIEĆMI I MŁODZIEŻĄ
1. W Muzeum rekrutacja pracowników odbywa się według zasad, które obejmują m.in. ocenę przygotowania kandydatów do pracy z dziećmi.
2. Przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem, na jakiejkolwiek podstawie prawnej, osoby do wykonywania działalności związanej z edukacją, realizacją innych zainteresowań przez małoletnich lub jakiejkolwiek innej działalności, o której mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy Muzeum obowiązane jest do uzyskania informacji, czy dane tej osoby są zamieszczone w Rejestrze Sprawców Przestępstw na tle Seksualnym- Rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystywaniu seksualnemu małoletnich poniżej 15 lat wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze.
3. Osoba, o której mowa w pkt. 1, przedkłada Muzeum informację z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu Karnego, w art. 189 a i art. 207 Kodeksu Karnego oraz Ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (DZ. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
4. Osoba, o której mowa w ust. 1, posiadająca obywatelstwo innego państwa, niż Rzeczpospolita Polska, ponadto przedkłada Muzeum informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
5. Osoba, o której mowa w pkt.3 składa Muzeum oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwała w ciągu ostatnich 20 lat, innych, niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz jednocześnie przedkłada Muzeum informację z rejestrów karnych tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
6. Jeżeli prawo państwa, o którym mowa w pkt. 4 nie przewiduje wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, przedkłada się informację z rejestru karnego tego państwa. Jeśli w państwie tym nie przewiduje się sporządzenia informacji lub nie prowadzi się rejestru karnego, osoba, o której mowa pkt. 3 składa Muzeum pisemne oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi zgodnie z obowiązującym w Muzeum wzorem.
7. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 i 6 składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
8. Pod oświadczeniami składanymi pod rygorem odpowiedzialności karnej kandydat składa oświadczenie o następującej treści: „Jestem świadom/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
9. Wzory oświadczeń dotyczących obywatelstwa/obywatelstw oraz zamieszkiwania w ciągu ostatnich 20 lat oraz oświadczenie o niekaralności oraz toczących się postępowań przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych określa załącznik nr 1 do niniejszych Standardów.
10. Każdy pracownik inicjujący dopuszczenie osoby do działalności, o której mowa w Ustawie, zobowiązany jest do zawiadomienia Kierownika Działu Pracowniczego o zamiarze zawarcia umowy z taką osobą z kilkudniowym dniowym wyprzedzeniem.
11. W sytuacji podejmowania przez Muzeum współpracy z innymi instytucjami, firmami lub organizatorem w zakresie działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi, na organizatorze ciąży obowiązek zapewnienia bezpiecznej rekrutacji pracowników/personelu poprzez zastosowanie procedur określonych w rozdziale II.
12. Podmioty w/w zastosowanie procedur bezpiecznej rekrutacji pracowników/personelu potwierdzają pisemnym oświadczeniem przedłożonym osobie odpowiedzialnej za realizację Standardów w Muzeum.
13. Wydruk z Rejestru oraz informacje z Krajowego Rejestru Karnego przechowuje się w aktach osobowych pracownika lub analogicznej dokumentacji dotyczącej praktykanta, stażystę, wolontariusza, osoby zatrudnionej oparciu o umowę cywilno-prawną. Przed dopuszczeniem pracownika do pracy osoba ta:
a) zostaje zapoznana ze Standardami obowiązującymi w Muzeum
b) podpisuje oświadczenie o zapoznaniu się i stosowaniu Standardów (zał. nr 2).
Rozdział III
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI MIĘDZY PERSONELEM I DZIEĆMI Z UWZGLĘDNIENIEM DZIECI Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI ORAZ DZIECI ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI
§ 1
1. W Muzeum określone zostały zasady bezpiecznych relacji personelu z małoletnimi. Zasady te są przestrzegane przez wszystkich pracowników Muzeum.
2. Znajomość i zobowiązanie do przestrzegania zasad ujętych w Standardach Ochrony Małoletnich w Muzeum są potwierdzone podpisaniem odpowiedniego oświadczenia – zał. nr 2 do niniejszych Standardów.
3. Podstawową zasadą, jaką powinien kierować się personel Muzeum w kontaktach z małoletnimi, jest działanie na rzecz ich dobra.
4. Pracownicy/personel Muzeum traktują małoletnich z szacunkiem, poszanowaniem ich godności oraz wrażliwości.
5. Pracownicy Muzeum zobowiązani są do utrzymywania profesjonalnych relacji z małoletnimi oraz każdorazowego rozważenia, czy reakcja, komunikat bądź działanie wobec małoletniego są adekwatne do sytuacji, bezpieczne i uzasadnione.
6. Pracownicy Muzeum stale monitorują sytuacje i dobrostan małoletnich oraz poprawność relacji pomiędzy małoletnimi a pozostałymi członkami personelu Muzeum oraz pomiędzy samymi małoletnimi.
7. Nie może być ze strony pracowników Muzeum tolerancji wobec jakiegokolwiek zachowania, które może zostać odczytane jako znęcanie się lub dokuczanie ze strony zarówno dorosłych jak i samych małoletnich.
§ 2
1. Pracownicy Muzeum, współpracownicy i organizatorzy:
a) równo traktują każdego małoletniego bez względu na jego pochodzenie, wygląd, przekonania, wyznanie, kolor skóry,
b) odnoszą się z szacunkiem do jego innych przekonań, doświadczeń, innej perspektywy wynikającej z bycia małoletnim,
c) wysłuchują małoletniego z uwagą i traktują jego wypowiedzi oraz przedstawioną wersję zdarzeń, opinię z należyta powagą,
d) używają języka pozbawionego etykiet, dostosowanego do poziomu rozwoju małoletniego,
e) odnoszą się do małoletniego z szacunkiem,
f) tworzą kulturę otwartości i wzajemnej odpowiedzialności sprzyjające zgłaszaniu i omawianiu wszelkich zagadnień dotyczących ochrony dzieci w Muzeum.
2. Niedozwolone są następujące zachowania pracowników i organizatorów wobec małoletnich:
a) wszelkie zachowania, które mają znamiona innych form przemocy fizycznej, psychicznej lub wykorzystywania seksualnego,
b) wszelkie zachowania, które zawstydzają, upokarzają, deprecjonują lub poniżają małoletniego,
c) niestosowny kontakt fizyczny z małoletnim, naruszający godność.
d) akceptowanie bądź uczestniczenie w nielegalnych czynnościach, w które angażowane jest dziecko
e) nawiązywanie z dzieckiem relacji o charakterze romantycznym, czy seksualnym
f) opowiadanie w obecności małoletniego żartów o podtekście seksualnym, obscenicznym i wulgarnym
g) naruszanie nietykalności małoletniego poprzez wszelkie formy „niechcianej czułości”, pełne i mocne uściski, objęcia
h) poklepywanie po udach, kolanach innych częściach ciała
i) bicia, szturchania, popychania oraz jakikolwiek inny sposób naruszania integralności fizycznej małoletniego,
j) dotykania małoletniego w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
3. W przypadku lekcji/warsztatów edukacyjnych wymagających bezpośredniego kontaktu fizycznego z małoletnim personel Muzeum jest zobowiązany do przestrzegania szczególnych zasad oraz norm zachowań wobec małoletnich.
4. Kontakt fizyczny z małoletnimi jest dopuszczalny w sytuacjach:
a) pomocy w czynnościach związanych z ubieraniem odzieży wierzchniej lub elementów stroju z epoki, kostiumów lub zbroi rycerskiej dzieciom młodszym lub z niepełno sprawnościami, może odbywać się tylko w obecności innego pracownika Muzeum.
b) pomocy w czynnościach pielęgnacyjnych i higienicznych (mycie rąk po warsztatach plastycznych). W takich sytuacjach pracownik zobowiązany jest unikać innego niż niezbędny kontakt fizyczny z dzieckiem.
c) reagowanie na potrzeby emocjonalne szczególnie dziecka młodszego lub z niepełnosprawnościami np. poprzez przytulenie się do dorosłego, etc. kontakty tego typu powinny mieć miejsce w obecności osób trzecich, przestrzeniach otwartych, pomieszczeniach monitorowanych, być adekwatne do zaistniałej sytuacji,
d) konieczności stanowczych interwencji w sytuacjach, gdy zachowanie małoletniego nosi znamiona agresji: uczestnik zajęć zagraża własnemu życiu lub zdrowiu, lub zagraża zdrowiu lub życiu kogoś z otoczenia.
e) gdy, małoletni podejmuje próby dewastacji mienia Muzeum, a przy tym nie reaguje na polecenia słowne pracowników/personelu, wówczas opiekun pod którego opieką jest dziecko może interweniować w bezpieczny sposób.
f) bezpośredni kontakt fizyczny jest również uprawniony w sytuacji, gdy konieczne jest podjęcie działań z zakresu pomocy przed medycznej (działania ratunkowe związane z udzieleniem pierwszej pomocy), zagrożenia lub paniki spowodowanej czynnikami zewnętrznymi (pożar, intensywne zjawiska atmosferyczne, niebezpieczne zachowania osób trzecich, konieczność ewakuacji itp.)
g) pomoc małoletniemu z niepełnosprawnością w poruszaniu się po ekspozycjach muzealnych.
5. Kontakt fizyczny z dzieckiem musi być jawny, nieukrywany, nie może wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z władzy. Jeśli pracownik będzie świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych dorosłych lub dzieci, zobowiązany jest zawsze poinformować o tym osobę odpowiedzialną za Standardy.
6. Wchodzenie w jakikolwiek kontakt dotykowy z małoletnim musi iść w parze z najdalej posuniętą roztropnością i rozwagą. Obowiązuje ogólna zasada prymatu „braku nad nadmiarem”.
7. Komunikacja werbalna z małoletnim w Muzeum nie może:
a) wzbudzać w dziecku poczucia zagrożenia (groźby, wyzwiska, krzyk).
b) obniżać, niszczyć poczucia wartości (np. wyzwiska, krzyk, reakcja nieadekwatna do sytuacji, wzbudzanie poczucia winy),
c) upokarzać (publiczne wyszydzanie, ośmieszanie),
d) naruszać granic (nie zachowywanie odpowiedniego dystansu, obcesowość, podteksty o charakterze erotycznym);
8. W obszarze równego traktowania małoletnich w Muzeum niedozwolone jest:
a) wyłączne skupianie uwagi na wybranych dzieciach z jednoczesnym ignorowaniem potrzeb innych, faworyzowanie
b) nieuzasadnione dawanie przywilejów tylko wybranym i pozbawianie ich pozostałych,
c) nierówne i niesprawiedliwe przydzielanie zadań – nieadekwatne do możliwości
i wieku dziecka,
d) zwalnianie z wykonywania obowiązków - w nieuzasadnionych sytuacjach,
e) przyzwolenie na wykorzystywanie młodszych i słabszych przez silniejszych.
9. Wszelkie podejrzenia dotyczące nieodpowiednich zachowań pracowników i współpracowników Muzeum wobec dzieci i młodzieży są bezzwłocznie wyjaśniane.
10. Brak zastosowania się pracowników do powyższych postanowień i zasad traktowane jest jako naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych
z wszystkimi wynikającymi stąd konsekwencjami, z rozwiązaniem stosunku pracy włącznie.
Rozdział IV
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI MIĘDZY MAŁOLETNIMI PODCZAS POBYTU W MUZEUM
§3
1. W Muzeum określone zostały zasady bezpiecznych relacji między małoletnimi.
2. Zasady te są przestrzegane przez wszystkich pracowników Muzeum oraz wolontariuszy.
3. W Muzeum nie ma zgody na przemoc- zarówno fizyczną, psychiczną, słowną jak i cyberprzemoc.
4. W celu lepszej ochrony małoletni mają obowiązek przestrzegania zasad i norm obowiązujących w Muzeum, w tym szczególnie Standardów Ochrony Małoletnich.
5. Małoletni są zobowiązani do respektowania praw i wolności osobistych swoich kolegów i koleżanek, ich prawa do własnego zdania, popełniania błędów, do własnych poglądów, wyglądu i zachowania.
6. Małoletni mają obowiązek niezwłocznego informowania pracownika Muzeum lub opiekuna o rażących zachowaniach łamiących zasady i obowiązujące w Muzeum normy.
7. Opiekun małoletniego zobowiązany jest podjąć działania interwencyjne.
8. Odpowiedzialność za małoletnich podczas korzystania z oferty Muzeum ponoszą ich opiekunowie.
9. W każdym przypadku gdy małoletni jest świadkiem krzywdzenia innego małoletniego lub łamaniem regulaminu i zasad obowiązujących w Muzeum powinien zgłosić ten fakt pracownikowi Muzeum.
10. W Muzeum za niedozwolone zachowania małoletnich uznaje się:
a) stosowanie agresji i przemocy fizycznej, słownej, psychicznej oraz seksualnej w stosunku do kolegów i koleżanek,
b) obrażanie, upokarzanie, lekceważenie i zawstydzanie
c) używanie wulgaryzmów, obraźliwych gestów, niestosownych żartów
d) wypowiadanie treści oraz nawiązywanie relacji o charakterze seksualnym
e) nadużywanie swojej przewagi nad inną osobą,
f) fizyczne zaczepki,
g) stosowanie agresji i przemocy słownej w formach takich jak: obelgi, wyśmiewanie, przedrzeźnianie, groźby,
h) straszenie, szantażowanie,
i) zmuszanie innych osób do podejmowania niewłaściwych działań,
j) fotografowanie, filmowanie i upublicznianie zdarzeń z udziałem małoletnich bez zgody ich opiekunów,
k) stwarzanie niebezpiecznych sytuacji na terenie Muzeum,
l) kradzieże, wyłudzenia
m) rozprowadzanie i stosowanie środków odurzających.
Rozdział V
WYMOGI UWZGLĘDNIAJĄCE SYTUACJE DZIECI Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI I ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI
1. Małoletni z niepełnosprawnościami utrudniającymi komunikację z personelem Muzeum pozostają pod stałym nadzorem opiekuna.
2. Pracownicy Muzeum w kontakcie z małoletnimi z niepełnosprawnościami zachowują cierpliwość, odnoszą się z szacunkiem i należytą uwagą.
3. Personel Muzeum uważnie wysłuchuje małoletniego i stara się udzielić odpowiedzi dostosowanej do jego sytuacji związanej z niepełnosprawnością.
4. Odpowiedzialność za małoletnich z niepełnosprawnościami podczas przebywania na terenie Muzeum ponoszą ich opiekunowie.
5. Pracownicy Muzeum reagują na wszelkie negatywne i agresywne zachowania w stosunku do małoletnich z niepełnosprawnościami ze strony rówieśników bądź innych osób dorosłych.
Rozdział VI
SCHEMAT INTERWENCJI W PRZYPADKU KRZYWDZENIA MAŁOLETNIEGO
§4
1. Pracownicy Muzeum w swojej pracy kierują się przepisami prawa i działają na rzecz ochrony dzieci przed krzywdzeniem.
2. Pracownicy zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia małoletnich.
3. W przypadku stwierdzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego pracownik Muzeum zobowiązany jest do natychmiastowego poinformowania o zaistniałej sytuacji Dyrektora i Osobę odpowiedzialną za Standardy. Powiadamiając w/w osoby pracownik:
a) przedstawia formy i okoliczności krzywdzenia, które zaobserwował lub których wystąpienie podejrzewa
b) informuje o zachowaniach i wypowiedziach dziecka, które wskazują na doświadczenie krzywdzenia.
4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony Osoby odpowiedzialnej za Standardy Ochrony wówczas interwencja prowadzona jest przez Dyrektora Muzeum i Zespół interwencyjny.
5. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi załącznik nr 3 do niniejszych Standardów.
6. Pracownicy Muzeum posiadający informację o krzywdzeniu małoletniego lub informacje z tym związane są zobowiązani do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane Dyrektorowi i uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
§5
Zasady postępowania w podejrzenia, że życie lub zdrowie małoletniego jest zagrożone
1. W przypadku podejrzenia, że życie małoletniego jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu, każdy pracownik Muzeum ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym fakcie właściwe służby (policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112.
2. Poinformowania służb dokonuje pracownik, który jako pierwszy powziął informację o zagrożeniu i następnie wypełnia kartę interwencji.
3. Interwencję karną podejmuje się w przypadku przestępstwa na szkodę małoletnich przeciwko:
a) wolności seksualnej i obyczajowości ( np. gwałt, wykorzystanie seksualne, prezentowanie pornografii, itp.)
b) rodzinie i opiece (znęcanie się, porzucenie, uprowadzenie)
c) wolności ( np. groźby karalne, nękanie)
d) życiu i zdrowiu (np. ciężki uszczerbek na zdrowiu, pobicie)
e) czci i nietykalności cielesnej
§6
Zasady postępowania w przypadku krzywdzenia małoletniego przez pracownika
1. W sytuacji powzięcia podejrzenia przez pracownika Muzeum lub innej osoby, iż dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, personel ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej (zał. nr 4) i przekazanie uzyskanej informacji wyznaczonej osobie odpowiedzialnej za Standardy oraz Dyrektorowi.
2. Pracownik podejrzany o krzywdzenie dzieci zostaje niezwłocznie odsunięty od wszelkich form kontaktu z małoletnimi do czasu wyjaśnienia sprawy.
3. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji (zał. nr 3)
4. Osoba odpowiedzialna za Standardy Ochrony wraz z zespołem interwencyjnym powinna zbadać wszystkie okoliczności sprawy, wysłuchać małoletniego, szczególnie opiekuna małoletniego oraz pracownika podejrzanego o krzywdzenie małoletniego oraz inne osoby mające wiedzę na temat zaistniałej sytuacji.
5. Do udziału w interwencji można zaangażować specjalistów, w szczególności psychologów i pedagogów celem skorzystania z ich pomocy przy rozmowie z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.
6. Zespól interwencyjny podejmuje decyzję co do dalszego postępowania.
7. W przypadku gdy w toku interwencji zostanie powzięte podejrzenie, że doszło do popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, Dyrektor we współpracy z zespołem interwencyjnym sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje do właściwej jednostki policji lub prokuratury.
8. W przypadku gdy pracownik dopuścił się, co zostało potwierdzone w toku interwencji, wobec małoletniego innej formy krzywdzenia niż popełnieni przestępstwa na jego szkodę należy rozważyć podjęcie stosownych środków dyscyplinujących przewidzianych w Kodeksie pracy i regulaminie pracy, włącznie z możliwością rozwiązania stosunku pracy.
§7
Zasady postępowania w przypadku krzywdzenia małoletniego przez pracownika osobę dorosłą nie będąca pracownikiem Muzeum
1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie małoletniego przez osobę nie będącą pracownikiem Muzeum osoba odpowiedzialna za Standardy przeprowadza rozmowę z małoletnim i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć informacje o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) małoletniego, a w szczególności jego opiekunem. Osoba odpowiedzialna za Standardy stara się ustalić przebieg zdarzenia. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
2. Osoba odpowiedzialna za Standardy organizuje, jeśli to możliwe spotkanie z opiekunem małoletniego, którym przekazuje informacje o zdarzeniu i potrzebie, możliwości skorzystania z specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
3. Osoba odpowiedzialna zwołuje spotkanie zespołu interwencyjnego, przekazuje wszelkie ustalenia dotyczące sprawy celem podjęcia decyzji co do dalszego postępowania.
4. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, iż opiekun małoletniego zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub rodzina małoletniego jest niewydolna wychowawczo, należy poinformować właściwy ośrodek pomocy społecznej o potrzebie pomocy rodzinie.
5. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że w stosunku do małoletniego stosowana jest przemocy i zaniedbania ze strony rodziny należy powiadomić właściwy ośrodek pomocy społecznej o konieczności wszczęcie procedury „Niebieskiej Karty”.
6. W przypadku, gdy wobec małoletniego popełniono przestępstwo sporządza się zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje do właściwych służb: policji lub prokuratury.
7. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji instytucji, o których mowa wyżej.
§8
Zasady postępowania w przypadku krzywdzenia małoletniego przez małoletniego
1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające w Muzeum (podczas zajęć edukacyjnych, zwiedzania ekspozycji) osoba odpowiedzialna za Standardy wraz z zespołem interwencyjnym dokonuje wszelkich ustaleń dotyczących zaistniałej sytuacji krzywdzenia małoletniego.
2. Przeprowadzić należy: rozmowę z małoletnim podejrzanym o krzywdzenie i jego opiekunami, oddzielnie z małoletnim poddanym krzywdzeniu i jego opiekunami, a także innymi osobami mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu.
3. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
4. W trakcie interwencji należy upewnić się czy dziecko podejrzewane o krzywdzenie nie jest samo krzywdzone przez opiekunów, innych dorosłych lub innych małoletnich.
5. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
6. W przypadku gdy w toku interwencji zostanie powzięte podejrzenie, że doszło do popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, Dyrektor we współpracy z zespołem interwencyjnym sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje do właściwej jednostki policji lub prokuratury.
7. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji instytucji, o których mowa wyżej.
Rozdział VII
PLAN WSPARCIA DZIECKA POKRZYWDZONEGO:
Muzeum nie zatrudnia specjalistów, którzy mogliby samodzielnie przygotować plan wsparcia dziecka pokrzywdzonego. Dlatego, w sytuacji, w której doszło do krzywdzenia, należy podjąć współpracę z następującymi podmiotami, wdrożenie planu wsparcia małoletniego leży po stronie instytucji, którym Muzeum złożyło zawiadomienie.
Rozdział VIII
OCHRONA WIZERUNKU DZIECI W MUZEUM ŻUP KRAKOWSKICH WIELICZKA
1. Muzeum zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych małoletnich zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
2. Muzeum uznając prawo małoletniego do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.
3. Muzeum dba o bezpieczeństwo wizerunku dzieci poprzez:
c) pytanie o pisemną zgodę rodziców/opiekunów prawnych oraz o zgodę dzieci przed zrobieniem i publikacją zdjęć/nagrań.
d) udzielanie wyjaśnień do czego wykorzystane zostaną zdjęcia/nagrania i w jakim kontekście
e) informowanie jak będą przechowywane te dane i jakie potencjalne ryzyko wiąże się z publikacją zdjęć/nagrań
f) unikanie zamieszczania przy zdjęciach/nagraniach informacji identyfikujących dziecko
g) starania aby wykonując zdjęcia/nagrania przedstawiać dzieci w grupie, a nie pojedynczo, koncentrując się na wykonywanych przez nie aktywnościach a nie na ich wizerunku.
4. Personel Muzeum nie utrwala ani nie umożliwia osobom trzecim, w tym mediom, utrwalania wizerunku małoletniego bez pisemnej zgody opiekuna małoletniego.
5. Zgodnie z art. 81 ust.2 pkt 2 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jeżeli wizerunek małoletniego stanowi jedynie szczegół całości, takie jak zgromadzenie, krajobraz, impreza publiczna, zgoda opiekunów na utrwalanie wizerunku małoletniego nie jest wymagana.
6. Zasady ochrony wizerunku małoletniego uczestniczącego w imprezach organizowanych i współorganizowanych przez Muzeum określa Regulamin imprez Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce z dnia 1 czerwca 2018 r.
6. Zdjęcia i filmy z aktywności Muzeum służą dokumentowaniu działań statutowych instytucji mając na uwadze bezpieczeństwo dzieci.
7. Zgoda rodziców/opiekunów prawnych na wykorzystanie wizerunku ich dziecka jest tylko wtedy wiążąca, jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie prawni zostali poinformowani o sposobie wykorzystania zdjęć/nagrań i ryzyku wiążącym się z publikacją wizerunku.
8. Jeśli rejestracja wydarzenia zostanie zlecona osobie zewnętrznej (wynajętemu fotografowi lub kamerzyście) Muzeum zadba o bezpieczeństwo dzieci i młodzieży poprzez:
a) zobowiązanie osoby/firmy rejestrującej wydarzenie do przestrzegania niniejszych wytycznych,
b) niedopuszczenie do sytuacji, w której osoba/firma rejestrująca będzie przebywała z dziećmi bez nadzoru pracownika naszej instytucji,
c) poinformowanie rodziców/opiekunów prawnych oraz dzieci, że osoba/firma rejestrująca wydarzenie będzie obecna podczas wydarzenia i upewnienie się, że rodzice/opiekunowie prawni udzielili pisemnej zgody na rejestrowanie wizerunku ich dzieci.
9. Jeśli dzieci, rodzice lub opiekunowie prawni nie wyrazili zgody na utrwalenie wizerunku dziecka, z wyprzedzeniem ustalone zostanie z nimi, w jaki sposób osoba rejestrująca wydarzenie będzie mogła zidentyfikować dziecko, aby nie utrwalać jego wizerunku na zdjęciach indywidualnych i grupowych.
10. Muzeum przechowuje materiały zawierające wizerunek dzieci w sposób zgodny z prawem i bezpieczny dla dzieci.
11. Nośniki będą przechowywane przez okres wymagany przepisami prawa o archiwizacji i/lub okres ustalony przez Muzeum.
11. Muzeum nie wyraża zgody na używanie przez pracowników osobistych urządzeń
rejestrujących (tj. telefony komórkowe, aparaty fotograficzne, kamery) w celu rejestrowania wizerunków małoletnich.
Rozdział IX
ZASADY KORZYSTANIA Z URZĄDZEŃ ELEKTRONICZNYCH Z DOSTĘPEM DO SIECI INTERNET
1. Na terenie Muzeum dostęp małoletniego do internetu możliwy jest:
a) pod nadzorem pracownika na zajęciach edukacyjnych;
b) za pomocą sieci WIFI na terenie Muzeum. W tym przypadku opiekunowie małoletnich ponoszą odpowiedzialność za ich aktywność w sieci.
2. W przypadku dostępu realizowanego pod nadzorem pracownika Muzeum, pracownik ma obowiązek informowania małoletnich o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu.
3. W przypadku swobodnego korzystania z sieci WIFI, Muzeum nie bierze odpowiedzialności za treści przeglądane przez małoletnich. Odpowiedzialność ponoszą opiekunowie małoletnich.
4. Osobą odpowiedzialną za bezpieczeństwo sieci komputerowej w Muzeum jest Specjalista ds. Informatyki.
Rozdział X
ZASADY PROWADZENIA DOKUMENTACJI ORAZ PRZEGLĄD AKTUALIZACJI
1. Każde zgłoszenie poprzez kartę interwencji, trafia do rejestru incydentów.
2. Rejestr interwencji prowadzi i przechowuje osoba odpowiedzialna za realizację Standardów Ochrony Małoletnich w Muzeum.
3. Rejestr ma także charakter dowodowy, do którego wgląd mają odpowiednie organy, na mocy prawa.
4. Skrócona wersja Standardów publikowana jest na stronie internetowej Muzeum w zakładce “Standardy ochrony małoletnich”.
5. Standardy Ochrony Małoletnich podlegają aktualizacji minimum raz na dwa lata. Proces ten jest inicjowany przez osobę realizującą Standardy Ochrony Małoletnich. Pod uwagę należy wziąć zgłoszenia dokonywane przez pracowników w tym okresie czasu.
6. Aktualizacja zostanie wprowadzona zarządzeniem Dyrektora Muzeum. Pracownicy muszą zostać poinformowani o najważniejszych zmianach. Nie jest wymagane zbieranie oświadczeń o ponownym zapoznaniu się z polityką.
Rozdział XI
ZASADY PRZYGOTOWANIA PERSONELU DO STOSOWANIA STANDARDÓW
ORAZ SPOSÓB DOKUMENTOWANIA TEJ CZYNNOŚCI
1. Każdy z pracowników i współpracowników, pracujący z dziećmi i młodzieżą zapoznaje się z polityką i obowiązującymi Standardami Ochrony Małoletnich. Pracownicy poświadczają to oświadczeniem w momencie podpisania umowy.
2. Współpracownicy, podpisem pod odpowiednią umową, zawierającą stosowną klauzulę.
3. Pracownicy podmiotu świadczącego usługi polegające na prowadzeniu działań z dziećmi i młodzieżą, są zapoznani z polityką i standardami, przed prowadzeniem działań. Zobowiązanie do weryfikacji pracowników i odpowiedzialność za dokumentowanie tego procesu spoczywa na podmiocie/organizatorze na co wskazuje odpowiednia klauzula umowna.
Rozdział XII
WSKAZANIE OSOBY/OSÓB ODPOWIEDZIALNYCH
1. Dyrektor Muzeum wyznacza Osobę odpowiedzialną za realizację Standardów.
2. Osoba ta jest odpowiedzialna za:
a) przyjmowanie wszystkich zgłoszeń od pracowników i współpracowników o podejrzeniu krzywdzenia małoletnich,
b) monitorowanie realizacji Standardów,
c) reagowanie na sygnały naruszenia polityki ochrony małoletnich w Muzeum,
d) proponowanie zmian w Standardach Ochrony Małoletnich,
e) przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu i udzielenie mu wsparcia,
f) przygotowanie personelu/pracowników do stosowania Standardów,
g) rekomendację zmian, dbanie o umieszczenie Standardów w widocznym miejscu,
a) organizacja szkoleń dotyczących Standardów dla wskazanych pracowników
3. Dyrektor Muzeum osobnym zarządzeniem powołuje Zespół interwencyjny.
4. Osoby wchodzące w skład zespołu reagują bezpośrednio w momencie zgłoszenia jakichkolwiek nadużyć wobec dzieci czy popełnienia przestępstwa. Są też uprawnione, po uprzedniej konsultacji z Dyrekcją, do zgłoszenia naruszeń odpowiednim służbom.
5. Osoby te są uprawnione do wzajemnego zastępowania podczas nieobecności lub gdy istnieje podejrzenie nadużyć ze strony którejkolwiek z nich.
Rozdział XIII
ZASADY I SPOSÓB UDOSTĘPNIANIA RODZICOM I OPIEKUNOM ORAZ MAŁOLETNIM STANDARDÓW DO ZAZNAJOMIENIA SIĘ Z NIMI I ICH STOSOWANIA
1. Muzeum udostępnia obowiązujące standardy na swojej stronie internetowej: www.muzeum.wieliczka.pl oraz wywiesza skróconą wersję przeznaczoną dla małoletnich, małoletnich z niepełnosprawnościami oraz rodziców i opiekunów w salach edukacyjnych w Zamku Żupnym oraz w podziemnej ekspozycji muzealnej.
2. Wersja drukowana Standardów znajduje do wglądu w sekretariacie Muzeum oraz w kasie biletowej w Zamku Żupnym.
Rozdział XIV
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
1. Standardy wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia.
2. Wykaz załączników:
Zał. nr 1 – wzór Oświadczenie pracownika o niekaralności
Zał. nr 2 – wzór Oświadczenie pracownika z zapoznaniEsię ze Standardami w Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka.
Zał. nr 3 - Wzór karty interwencji
Zał. nr 4- Wzór notatki służbowej
Zał. nr 5 - Wzór zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa
Zał. nr 6 - Wzór wniosku o wgląd w sytuację rodziny
Zał. nr 7 - Skrócona wersja polityki/karta informacyjna - rodzice i dzieci