Ogród Żupny - zielone serce Wieliczki
Ogród Żupny jest jednym z najpiękniejszych miejsc zielonych w Wieliczce. Podczas spaceru po jego alejkach można podziwiać bujną roślinność. Szczególnie pięknie jest na początku czerwca, kiedy kwitną tulipanowce. To idealne chwilę odpoczynku i posłuchanie śpiewu ptaków.
Historycznie Ogród powstał już w 1564 roku i miał za zadanie oddzielać zabudowę zamkową od domów mieszczańskich i w ten sposób chronić ją od częstych w tym czasie pożarów. Ziemie pod ogród wykupiono od wikarych – wcześniej należała ona do kościoła św. Klemensa.
Wzmianka pochodząca z końca XVI wieku wspomina o tzw. „sadzie żupnym”. Pełnił on oprócz funkcji gospodarczych też rolę renesansowego ogrodu ozdobnego. Czytamy w niej o „chodniku”, stole z ławkami oraz „letnim siedzeniu pośród sadu, pod dachem” - zapewne rodzaj altany.
Między rokiem 1714-1717 urządzono „ogród manierą włoską w kwatery”. Kwatery w „ogrodzie niższym” obsadzono bukszpanem i szałwią, w specjalnej części uprawiano także warzywa wykorzystywane przez kuchnię żupną.
Co ciekawe sady i ogrody były atrakcją Wieliczki od niepamiętnych czasów. Wybitnie ogrodowy charakter miasta przyjezdni porównywali z Wenecją, mówiąc, że brakuje tu jedynie weneckich kanałów z gondolami.
Ogrodnictwo kwitło w Wieliczce już w XIV wieku zaszczepione przez benedyktynów. Rozwijali go również koloniści niemieccy, a następnie za sprawą Włochów, a szczególnie królowej Bony udoskonaliła się hodowla drzew owocowych i warzywnictwo. Dzięki rozwiniętej gospodarce sadowniczo-warzywniczej Wieliczka w połowie XIX wieku stała się dostawcą owoców do pobliskiego Krakowa, a także do Warszawy
Wzmianka pochodząca z końca XVI wieku wspomina o tzw. „sadzie żupnym”. Pełnił on oprócz funkcji gospodarczych też rolę renesansowego ogrodu ozdobnego. Czytamy w niej o „chodniku”, stole z ławkami oraz „letnim siedzeniu pośród sadu, pod dachem” - zapewne rodzaj altany.
Między rokiem 1714-1717 urządzono „ogród manierą włoską w kwatery”. Kwatery w „ogrodzie niższym” obsadzono bukszpanem i szałwią, w specjalnej części uprawiano także warzywa wykorzystywane przez kuchnię żupną.
Co ciekawe sady i ogrody były atrakcją Wieliczki od niepamiętnych czasów. Wybitnie ogrodowy charakter miasta przyjezdni porównywali z Wenecją, mówiąc, że brakuje tu jedynie weneckich kanałów z gondolami.
Ogrodnictwo kwitło w Wieliczce już w XIV wieku zaszczepione przez benedyktynów. Rozwijali go również koloniści niemieccy, a następnie za sprawą Włochów, a szczególnie królowej Bony udoskonaliła się hodowla drzew owocowych i warzywnictwo. Dzięki rozwiniętej gospodarce sadowniczo-warzywniczej Wieliczka w połowie XIX wieku stała się dostawcą owoców do pobliskiego Krakowa, a także do Warszawy
_4_m_original.jpg)
