Wystawa przybliża bogactwo polskiej kultury stołu w dawnych wiekach. Przenosi w epokę, gdy drogie łyżki były przynoszone osobiście na ucztę, a toast spełniano z wymyślnych pucharów tzw. roztruchanów lub nautilusów. Jadano na złotych i srebrnych talerzach z herbami, a napoje czerpano z takich samych dekoracyjnych kubków, drogocennych kufli i nietypowych czarek. Można zobaczyć zatem siedemnastowieczny „kowsz”, „bratinę”, a nawet domniemaną „piersiówkę” z polowań francuskiego króla czyli buteleczkę wydrążoną w cennym krysztale górskim na kształt winnego grona (XVI w.).
Pamiątki po monarchach (złocony talerz królowej Konstancji, żony Zygmunta III Wazy) i znanych dostojnikach sąsiadują z wytwornymi serwisami z porcelany doby klasycyzmu i empiru, m.in. używanymi przez Czartoryskich w ich wiejskiej posiadłości. Prezentowane przykłady niezwykłych zastaw stołowych powstały w okresie XVI-XIX w. w europejskich wytwórniach, np. najstarszych manufakturach porcelany w Miśni i Korcu, wiodących ośrodkach złotniczych Augsburga, Norymbergi, Gdańska i Wrocławia. Są to najczęściej wybitne dzieła sztuk użytkowych, np. ciekawe włoskie majoliki i emalie malarskie z Limoges (XVI w.).
Wizerunek dawnych polskich uczt dworskich dopełniają różnorodne wyroby rzemiosła artystycznego (m.in. kabinet z ok. 1600 r., zegar kaflowy z XVIII w.) wraz z oryginalnymi opisami przyjęć i widokami rezydencji. Jednocześnie miłośnicy sztuki mogą ten wielowymiarowy fenomen staropolskiej kultury poszerzyć, poznając wystawę unikatowej kolekcji naczyń przyprawowych Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka.
Kurator wystawy: Klementyna Ochniak-Dudek
Współpraca kuratorska: Anna Lebet-Minakowska
Projekt aranżacji: Marek Suchowiak
Ekspozycja została zorganizowana przez:
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie.