dziś otwarte: 9.00-17.00
dziś otwarte : 9.00-17.00
Pierwsza solniczka w muzealnej kolekcji została wpisana do inwentarza dokładnie 48 lat temu - 7 marca 1973. Od tego dnia kolekcja ogromnie się rozrosła, w zbiorach znajduje się już ponad 1000 obiektów. A dzięki ostatnim zakupom na zagranicznym rynku sztuki rzadkich egzemplarzy, kolekcja zaliczana jest do najcenniejszych na świecie.
Pierwsza w zbiorach solniczka to skromny drewniany obiekt ludowy z początku XX wieku. Składa się z dwóch czarek, rozszerzających się ku górze i połączonych pionowym uchwytem. Nadal są widoczne ślady ręcznego wykonania, zwłaszcza drążenia pojemników. Ich boki zostały pomalowane na różowo, brzegi obwiedzione na niebiesko, a przy podstawie cienką, zieloną linią. Niebieski jest także uchwyt. Na spodzie znajduje się odręczny napis z nazwiskiem twórcy ludowego i nazwą miejscowości. Co ciekawe autor wyraźnie nawiązał do kształtu solniczek metalowych, popularnie produkowanych w różnych wytwórniach od XIX wieku. Dlaczego naśladował ich wzory? Może chciał nadążyć za modą?
Przedmiot zapoczątkował gromadzenie solniczek oraz innych naczyń przyprawowych. W efekcie czterdziestu siedmiu lat budowania kolekcji ̶ głównie drogą zakupów, a w mniejszym stopniu przez darowizny ̶ muzealny zbiór liczy około 1000 obiektów, powstałych od końca XV wieku, aż do czasów współczesnych.
Ten cenny zespół dzieł z całego świata daje wyjątkową okazję do studiów nad historią sztuki dekoracyjnej i użytkowej, jak również do obserwacji przemian obyczajowych. Obejmuje przykłady sztuki złotniczej, ceramiki, szkła oraz innych wyrobów, często z rzadko występujących materiałów, np. kości, kamieni ozdobnych, masy perłowej. Chociaż początki kolekcji to sztuka ludowa, to z czasem jej profil się zmieniał. Współcześnie to dzieła rzemiosła artystycznego stanowią o wizerunku kolekcji, a priorytetem jest pozyskiwanie zróżnicowanych i unikatowych obiektów.
W ostatnich latach, dzięki intensywnemu nabywaniu na zagranicznym rynku sztuki rzadkich egzemplarzy, np. późnogotyckie solniczki agatowe, renesansowe i barokowe złotnictwo, porcelanowy serwis Czterech Pór Roku.
Solniczka ludowa:
Autor: Józef Chelizon
Czas powstania: pocz. XX w.
Miejsce powstania: Przybysławice koło Brzeska
Wymiary: wysokość: 10 cm, długość: 11 cm, szerokość: 5,5 cm
Technika: rzeźbienie, malowanie
Materiał: drewno
oprac. Klementyna Ochniak-Dudek
Przedmiot zapoczątkował gromadzenie solniczek oraz innych naczyń przyprawowych. W efekcie czterdziestu siedmiu lat budowania kolekcji ̶ głównie drogą zakupów, a w mniejszym stopniu przez darowizny ̶ muzealny zbiór liczy około 1000 obiektów, powstałych od końca XV wieku, aż do czasów współczesnych.
Ten cenny zespół dzieł z całego świata daje wyjątkową okazję do studiów nad historią sztuki dekoracyjnej i użytkowej, jak również do obserwacji przemian obyczajowych. Obejmuje przykłady sztuki złotniczej, ceramiki, szkła oraz innych wyrobów, często z rzadko występujących materiałów, np. kości, kamieni ozdobnych, masy perłowej. Chociaż początki kolekcji to sztuka ludowa, to z czasem jej profil się zmieniał. Współcześnie to dzieła rzemiosła artystycznego stanowią o wizerunku kolekcji, a priorytetem jest pozyskiwanie zróżnicowanych i unikatowych obiektów.
W ostatnich latach, dzięki intensywnemu nabywaniu na zagranicznym rynku sztuki rzadkich egzemplarzy, np. późnogotyckie solniczki agatowe, renesansowe i barokowe złotnictwo, porcelanowy serwis Czterech Pór Roku.
Solniczka ludowa:
Autor: Józef Chelizon
Czas powstania: pocz. XX w.
Miejsce powstania: Przybysławice koło Brzeska
Wymiary: wysokość: 10 cm, długość: 11 cm, szerokość: 5,5 cm
Technika: rzeźbienie, malowanie
Materiał: drewno
oprac. Klementyna Ochniak-Dudek